Direct naast de AfD-Bude werd ik staande gehouden door een heer in clownspak die een tosti ham/kaas verorberde en mij tegelijkertijd wilde verklaren wat anti-semitisme inhield. Dat is zo aardig van sommige Nederlanders, altijd tot uitleg van dat begrip bereid, maar het zelf nooit ondervonden. Daardoor in feite een nutteloze bezigheid natuurlijk, want ik ga mijn hond ook niet vertellen wat een hondenhater is, dat weet Una zelf heel goed.
De volgende zaal ten paleize bleek gehuurd door de heren Pözul en Trözul, maar ze kunnen ook anders geheten hebben, want Turken kijken niet op een umlautje meer of minder. Ik neem, door de grote hoeveelheid behalvemaande, rode vlaggen, tenminste aan dat het Turken waren, alhoewel ze reclame maakten voor een partij in het Nederlandse parlement, daar zaten zij via een slinkse manoeuvre al in: voor de PvdA gekozen en dankzij rahat lokum aan de blauwe zetels blijven kleven. Zij noemden hun partij Denk en deelden zeepjes uit in de vorm van Rodins Denker, waarvan ze het hoofd door hun eigen hoofd vervangen hadden. Verder waren er folders met de beeltenis van de fameuze stand-up-comedian Recep Erdoğan - tevens één van Trumpertino's - die straks na de grote voorstelling nog even naar de Denkzaal zou komen om voor een besloten gezelschap enige frisse grappen over Gülen, Armeniërs en Koerden te maken.
