Dat Leonardo Jiménez (1939) in zijn vader Santiago's voetstappen zou volgen lag voor de hand, op zvenjarige leeftijd stond hij met hem - ook met een accordeon - op het podium. Zijn bijnaam is Flaco en ik ontmoette hem niet alleen in Nederland, maar ook in San Antonio (Texas) en neem van mij aan dat maakt een wereld van verschil. In 1978 reed ik San Antonio binnen en zag een straatnaambordje met Mesquite, daar woonde Flaco's bajosextospeler en Ry Cooders bassist op de lp "Chicken Skin Music" Henry "Big Red" Ojeda en hij had me gezegd dat ik, als ik ooit in de buurt was, langs moest komen, dus draaide ik de straat in. Zijn huis stond op een hoek, de voordeur was open, maar afgesloten met een hor tegen de vliegen. Ik zag geen bel, dus riep maar eens. Er gebeurde niets. Ik riep nog maar eens en hoorde een baby huilen. Na vijf minuten kwam er een angstig kijkende, jonge vrouw aan de deur. Wat ik wilde? Ik ben op zoek naar Big Red Ojeda, ik kom uit Nederland en hij heeft me ooit uitgenodigd. Haar houding verandert - later blijk dat ze me voor een politieagent aanzag - ze vraagt me binnen en gaat haar vader bellen die ergens een kerkkoor leidt. Ik verzeil in een voor mij vreemde wereld en het duurt even voordat ik het door heb. Er zijn engelssprekende Texanen (en zo zie ik eruit) en spaansprekende Texanen en ik kom de wereld van de Chicano's binnendenderen en dat blijkt wat ongewoon. Bij een openluchtoptreden van Ojeda met Flaco word ik door de laatste uitgebreid geïntroduceerd als komende uit Holland, uit Amsterdam. Later wanneer ik met Ojeda in zijn stamcafé beland, word ik aan iedereen voorgesteld, opnieuw wordt benadrukt dat ik uit Holland, uit Amsterdam kom. Het begint me te dagen: het moet iedereen duidelijk zijn dat ik niet één van die in hun ogen engelsprekende Texaanse klootzakken ben. Wanneer ik naar de jukebox loop, staat er ogenblikkelijk iemand naast me en vraagt: "Do you like that Mexican jazz?" Wanneer ik de namen van de musici correct uitspreek en het bijvoorbeeld niet heb over Fleko Himmeniez en Los Légrus de Terrain, word ik volledig geaccepteerd en ik moet oppassen dat ik vanwege de vele aangeboden drankjes het café niet ernstig beneveld verlaat.
