A moment niet opgelet en je staat vijf uur in Birmingham op je connection te wachten. Vijf uur op een airport, dat wat passagiers betreft even goed het vliegveld van Islamabad zou kunnen zijn. Of Mumbai, want ik kan kan ze niet uitelkaar houden, die Pakistani en Indians. Maar goed ik ben weer home. Bastiaan zat aan de bestelpizza toen ik thuiskwam. Iets met uien. Hij stonk ernaar en begon meteen met een verhoor: waarom ik hem niet even gebeld had dat ik naar Guernsey ging, in plaats van zo'n luizig briefje achter te laten. Het viel hem nog mee, dat ik geen emailtje had gestuurd. "Luister eens goed Basseman, jij weet net zo goed als ik, dat ik wat geld op Guernsey had geparkeerd, dat zit nu in deze handtas en daar kan De Jager dus naar fluiten. Bovendien moest ik er hoog, hoog nodig even uit, want heel erg gezellig was jij de laatste tijd niet met je hunt for cars." Zodra hij de woorden geld, Guernsey en De Jager in one sentence hoorde bond hij in: "Ah, zo ken ik mijn Babsevrouwtje weer. Initiative, baby, initiative." Gister de hele dag in huis rondgehangen. Nog een ogenblik overwogen om met Cécile de hei op te gaan, maar het was echt hondenweer. Heb Maria naar Laren gestuurd om wat eetbaars te halen en Cécile meegegeven, maakte die toch haar dagelijkse uitstap. Beiden kwamen doorweekt home. Ik heb Cécile in de badkamer droog geföhnd.
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
