Wout Wouders was een naar jongentje en groeide in de jaren vijftig op tot een nare man met vooroordelen. Zo was hij tegen de komst van Indische Nederlanders in het dorp. Niet dat hij, zoals hijzelf zei, rascistisch was, maar onze vaderlandse eetgewoonten kwamen door die "rijstepikkers" toch wel onder druk te staan. Wouders was voor hutspot, boerenkool en snert en dat stak hij niet onder stoelen en banken. Al gauw had Wout een grote schare kennissen, die exact hetzelfde dachten, ook zij vonden het beangstigend dat binnen afzienbare tijd in het dorp alleen maar Indische eethuisjes met bami en nasi te vinden zouden zijn. Wout zou Wout niet zijn als hij van de angst van zijn kennissen geen gebruik zou maken en hij maakte met zijn 8mm-camera een filmpje waarin te zien was hoe op de blote, roomblanke buik van een meisje uit het dorp de menukaart van een Chinees-Indisch restaurant werd geprojecteerd. Het gekrakeel werd tot Wouts grote vreugde steeds luider en langzamerhand werd hij een bekende plaatsgenoot, waar men niet meer omheen kon. Toen het, overigens enige, Indische restaurant ter plaatse, ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan een feestavond organiseerde werd het hele dorp uitgenodigd, behalve Wout. Wout vond dat dieptriest, maar ondervond ogenblikkelijk steun van een aantal vooraanstaande plaatsgenoten, die luidkeels verkondigden dat als Wout niet welkom was, zij ook niet op de receptie zouden komen, want als goede vaderlandse dorpelingen wisten zei ogenblikkelijk waar hun soldidariteit het meest nodig was.
