Tot een paar weken geleden dacht ik dat de heer Ozenfant uit zijn humeur was als hij een grommend geluid maakte. Inmiddels weet ik beter, want de heer Ozenfant blijkt meer dan één keelgorgel in voorraad te hebben: daar is die hoge grom, die eindigt in gekef, wanneer hij een onbekend voertuig, zoals een shovel of een hijskraan ontwaart en daar is de iets lagere grom, waarmee hij met mij communiceert. We voren nu lange gorgelende gesprekken, waarin van mij verwacht wordt een extreemlange Gooise r aan te houden. Tijdens onze conversatie zit de heer Ozenfant het liefst aan mijn voeten en dien ik hem over zijn bol te aaien.
