Sveinn Grimsson keek boos uit het venster van zijn huis in Kopafogur en vloekte: "Fjandinn, Vigdis, het zullen die skitugur Hollendinga og Breta weer niet zijn die ons de fotur dwarszetten." Zijn vrouw Vigdis knikte: "Alleen maar uit op peningar, Sveinn, hoe denken ze dat wij het met 320.000 folk voorelkaar krijgen fáeinir milljarðar terug te betalen, klaarblijkelijk willen ze ons terug hebben in sod huts, blóðugum skömm, zo'n Bos en Darling." "Boar", beaamde Sveinn, "dat zijn het en alleen omdat hun skit lit landa een paar procent meer nafnvextir op hun bankinn wilden hebben. Voor mij mogen die peningar grabbers falla dauður." "Als Bos en Darling hun eigin landa einum potti willen uitdraaien, moeten ze dat zelf weten, maar van ons Íslendingar en ons peningar blijven ze af", vulde Vigdis aan. "Het is maar auðveldur om andermans peningar uit te geven, ze zouden het in feite uit eigin vasa sínum moeten betalen dan zouden Bos en Darling wel anders piepen en het is natuurlijk ákaflega abject om aan de ndurgreiðsla het aðil van de Evrópusambandið te koppelen. Pure kúgun."
