Jodelen was natuurlijk oorspronkelijk helemaal geen kunstvorm, het was zowel in de Alpen als in Kameroen, een manier om met elkaar contact te houden, wanneer men elkaar niet meer kon zien. Dat jodelen in zang werd geïntegreerd en tot virtuositeit leidde is een andere zaak. Het leidde tot kunst (of kunstje) ver buiten het oosrpronkelijke terrein. Vandaar de in "Jodelen" (van eergister) genoemde Van Dusens en Lowina's. Her en der is het buiten Zwitserland, Oostenrijk en Zuid-Duitsland nog steeds populair, soms in wordt er Duits gezongen, soms zelfs in de eigen landstaal. Hoe het jodelen in de Verenigde Staten terecht gekomen is en door Jimmie Rodgers (1897-1933) in het tweede decennium van de vorige eeuw populiar gemaakt werd, is waarschijnlijk veroorzaakt door de influx van immigranten uit de net genoemde Europese landen. Grandpa Jones (1913-1998) (foto), bekend uit het countrycircuit, leende een Duits volksliedje en vermaakte het tot in een soort steenkolen-Duits gezongen "Tritzem".
