De emu hield aan de andere kant kant van de afrastering gelijke tred met me. Hij wist klaarblijkelijk iets wat ik nog niet wist. Aan mijn kant stond een tiental meters verderop een automaat. Precies een kauwgumbalautomaat: je stopte er een vijftigcentsstuk in, draaide het weg en er verscheen geen kauwgumbal maar in dit geval een handvol mais. Voordat ik het geld had gevonden had de emu zijn grote snavel al in het bakje onder de automaat. Ik aarzelde. Die snavel kwam wel heel dicht bij mijn duim en wijsvinger, maar waarschijnlijk zou hij eten belangrijker vinden dan bijten. En verdraaid ik kreeg geen kans de korrels mais uit het bakje te halen, de korrels waren door de emu al verorberd.
