Mar nou hij dur even langer over nadocht, hij
had noch één keer 'n nacht in 't sykenhuus legen, dat had in Den Haach weest,
waar 'r bij de Olveh 'n opleiding tot fersekeringsagent folgd had, op 'n
nacht was 'r op wech naar syn kosthuus fan 'e fyts fallen en was met 'n
gat inne hassus naar 't sykenhuus oppe Suudwal transporteerd, hij had daar oek
syn frou kennen leerd, want sij had daar ferpleegster weest. Sij waren een jaar
later in Liwadden troud, maar sij kon dare nyt wenne, sy fon 't 'n
allerferskrikkelukste rotstad en had 'm de kop gek seurd om naar Den Haach
teruch te gaan, uuteindeluk hadden se 'n skoft in Ryswyk woand, maar toen se op
'r fyfenfyfstichste overleden was, wist 'r nyt hoe gau 'r werom naar Liwadden su.
Kynders hadden se noait kregen en de enichste femilie dyt 'r had was 'n suster,
maar dy sat al jaren in Groat Lankum.
Hij was verrekte blyd dat 'r
werom was, hij had syn ferskeringsportefulje foar 'n moai bedrach ferkope
kennen; syn meeste klantsjes had 'r destyds inne buurt fan 'e Hoefkade had,
waar noch 'n paar keer 'n reltsje weest had: één keer omdat 'n overbuurman
klaagd had over 'n bloat skilderij in de keunstakademie, waar de man altiten op
uutsach, ' n andur keer had 'n man oppe tillevisie in 'n dokumentère sich
beklaagd over 't feit dat 'r in syn kleine huuske gin behoarlukke wip make kon,
gelukkich hadden dat gin klanten fan hem weest. Hij had syn frou noait soa
goed begrepen, want har ouden kwamen godferdomme uut Sneek, dus waarom kon dat
frommes sich nyt te plak foele in Liwadden en had hij soa gek weest om naar
Ryswyk te ferhuzen? Flak foardat se trouden had syn vader 't 'm noch ernstig
afraden: "Trou noait met 'n Sneker", had 'r seid. 'n Tante fan hem,
tante Afke, had dat oait deen en had' r constant 'n paar blaue ogen an
overhouden. "Snekers", had pappe seid, "hewwe gin gevoel foar
humor, dat komt fan 't drabbelkoeken frete. Alle gefoel for humor ferdwynt as
sneeuw foar de son by 't eten fan 'n drabbelkoek en soa as je wete lusse de
Snekers daar wel pap fan."
