MUZIEK 2

Heel even leek het, toen ik eergister "It's Sand, Man" gespeeld door het Cy Touff Quintet op het blog zette, of ik deed waar ik  dertien jaar geleden mee stopte: het maken van het associatieve radioprogramma "De Gezamenlijke Zenders Peazens & Moddergat". Tegelijkertijd realiseerde ik me hoeveel gemakkelijker het in de steigers zetten van zo'n uitzending nu is, dan pak weg twintig jaar geleden. Ik moest het - zonder YouTube - destijds doen met wat ik aan muziekkennis in mijn hoofd had, soms bleek dat onvoldoende en liep ik vast. Maar ook eergister redde ik het zonder het internet, al moest ik de voorbeelden natuurlijk wel van YouTube plukken. De B-kant van de elpee "Jazz Westcoast, Vol.2" opent met "Song of the Islands", dat nummer, opgenomen door het Bill Perkins Quintet in 1956, heb ik ook op een 78-toerenplaat uit 1930 van Louis Armstrong. Ik kan beide opnames zonder aarzeling achter elkaar draaien, want jazzmusici hebben hun eigen interpretatie van hetzelfde muziekstuk. Op dat moment komt de programmamaker toch weer in mij boven want ik weet dat "Song of the Islands" ook een Hawaiiaanse titel  heeft, ik  ga op zoek naar  een originele uitvoering en bedenk dat het een aardig gegeven is om eerst een orgineel te laten horen en vervolgens de interpretatie van een jazzmuzikant. Ik  kan "Song of the Islands" van Led Kaapana aanvullen met Dvořáks "Humoresque" van Itzhak Perlman en Yo Yo Ma en dat laten volgen door Art Tatums versie, daarna Sousa's "Washington Post March" gespeeld door een legerorkest op de voet gevolgd door de dixielandversie van Bob Crosby's Bobcats en tenslotte een Mexicaanse uitvoering van "Cielito Lindo" met daar achteraan hetzelfde nummer gespeeld door Wilbur de Paris. De originelen hoorde u gister al, vandaag is de beurt aan de jazzmusici: "Song of the Islands" door Bill Perkins (foto) en Louis Armstrong, "Humoresque" door Art Tatum, "Washington Post March" door  Bob Crosby en "Cielito Lindo" door Wilbur de Paris.