Wanneer ik over mijzelf schrijf dan is het over het verleden, niet over het nu. Maar het is tijd de waarheid onder ogen te zien, lopen zit er, tenzij er een wonder gebeurt en ik geloof niet in wonderen, niet meer in. Ik kan me op de fiets nog aardig voortbewegen, maar aan de wandel lukt, vanwege verschillend malheur aan mijn rug, niet meer. Dat is een schokkende mededeling, want ik had echt hoop dat, er door een of andere ingreep, verbetering mogelijk zou zijn. Sinds gister weet ik, dat gezien mijn leeftijd dat dat idee op valse hoop berust. Wel werd voorgesteld dat een rollator enig soelaas kan bieden. Ik was trouwens al op streek een paar maatregelen te nemen: mijn Citroën 15/6 uit 1954 ging in de verkoop, mijn jaarlijkse einddecembervlucht naar Lille vanwege de vaderlandse vuurwerkidioterie had ik al afgezegd, en er staat sinds een week een hometrainer in de gang. Vandaag blijken dat alleen maar lapmiddelen en moet ik me instellen op het feit dat een aantal zaken vanaf nu niet meer onder bereik zijn.
