Mannetjes en vrouwtjes babbelend rond een tafel, dat moet Nederlandse televisie zijn, te beginnen met Tijd voor Max en vervolgens Khalid en Sophie om te eindigen met Op1. Allen naar laatst genoemde programma wil nog wel eens kijken. Zo zag ik vorige week de vier fractievoorzitters van de regeringspartijen die maar geen enigheid met elkaar wilden krijgen hoe Sven Kockelmann zijn best ook deed, eerder had Lia van Bekhoven ons diets gemaakt dat alles maar dan ook werkelijk alles in het Grootbritse geen koek en ei was em als toetje werden ons de problemen van Spoorloos voorgeschoteld. Laat ik me tot het hoofdgerecht: het gesprek met de fractieleiders beperken. Was het niet veel beter geweest hen ieder in een aparte locatie vijf identieke vragen te stellen en hen daarna pas met elkaar in discussie te laten gaan? Maar nee, aan het format mag niet worden geknaagd, dus zullen nog jaren babbelende mannetjes en vrouwtjes door onze strot worden geduwd.