Als ik ergens ben, denk ik er altijd even over na of ik er zou willen wonen, dat heb ik dit keer ook gedaan, in Schiltigheim zou ik heel waarschijnlijk wel mijn domicilie willen hebben, maar in Straatsburg nooit. Nee, never! Ze kunnen daar op elk gebouw dan wel 'EUROMETROPOOL" kalken, maar dat is dan naar ik aanneem speciaal voor Polen en niet voor honden, zoals ik. Ze hadden in Schiltigheim, in het het huis waar ik logeerde, televisie en zelfs DOGTV, een kanaal speciaal voor honden, dat is het domste wat ik ooit gezien heb, in plaats van lekkere brokjes te tonen, zag je een bruine hond minutenlang uit het raam van een auto hangen, met zijn hoofd in de wind terwijl iedere dierenarts je kan vertellen dat dat niet goed is voor je oren. Ook zag ik een reclame waardoor ik te weten kwam dat "Kataar Airways" het weer sponsort, dus als er door zeer dichte mist op Schiphol niet meer gevlogen kan, weet u waar u een klacht in kunt dienen, bij "Kataar Airways". Ik ben trouwens best nieuwsgierig wat "Air Albigeois" sponsort, misschien de temperatuur?
Ik ben in Straatsburg in een groot park geweest, dat heet de Orangerie, maar het heeft gelukkig niks met Nederlands voetbal te maken, noch met Willem Alexander en zijn familie, toch is er een paleis, maar dat is gebouwd voor de vrouw van Napoleon. Wat ik heel leuk vond was dat ik eindelijk de ooievaar, zoals julliezelf natuurlijk heel goed weten de brenger van het mensdom, eens van dichtbij kon bekijken. Een ooievaar heet in de Elzas storig.
Er zijn heel veel bedelaars in Straatsburg, sommigen hebben een hond, een enkeling zelfs twee. Ik begrijp dat niet zo heel goed, wanneer je niet voor jezelf kunt zorgen en moet bedelen, waarom je dan een hond of twee neemt. Ik zag een Duitse herder, een soort hond dat na de Tweede Wereldoorlog, vanwege die oorlog in Amerika omgedoopt werd tot alsatian, dat elzasser betekent, voortstrompelen naast een bedelaar - naar een dag achter een kartonnen bekertje op het hete asfalt - en liet even een vriendelijk en medelijdend blafje horen, waarop de herder mij vriendelijk groette en hij vervolgens door de bedelaar zo flink met de riem geslagen werd dat hij jankte.
Una Barquahar
