Wat ik gister vergat te vertellen: voor mij als hond is in een Franse trein een "museliere obligatoire", dat wil zeggen dat ik verplicht een muilkorf moet dragen. Nou, daar begin ik niet aan, ik heb ik geen muil en zo'n ding rond mijn hoofd is buitengewoon vervelend. Wat denken die hufters van de SNCF wel, voor die Euro 32, 80 krijg ik niet eens een eigen zitplaats en dan ook nog een museliere. Ik ben daar gek!
In Schiltigheim logeerde ik op de eerste etage van een villa, om daar te komen moest ik een houten trap op, dat doe ik liever zelf dan te worden gedragen, want dragen vind ik verschrikkelijk. Ik glijd persoonlijk met mijn poten liever alle kanten uit op zo'n houten trap.
Naar Straatsburg gingen we met de tram, dat zijn enorme gevaarten, daar kunnen ze in Amsterdam en Den Haag nog een puntje aan zuigen. Maar ook hier stootte ik mijn neus weer aan antihondenmaatregelen: honden mogen alleen verpakt met de tram: in een tas of in een draagbare kooi of zoiets. Ik vraag me af, als ik van zo'n maatregel hoor, of de dienstdoende bureauklerk die dat heeft uitgedacht, zich heeft afgvraagd hoe dat moet met een Deense dog? Ik ben dus heel fijn onverpakt toch ingestapt, dat begrijpen jullie. Ik heb redelijk veel honden gezien, maar ik heb met geen van hun een goed gesprek gehad, dat is wel jammer, want ik had graag willen weten hoe zij omgaan met al die ge- en verboden. Om de hoek van onze villa was een park. Daar mochten honden ook niet in, maar ze waren er wel en zelfs niet eens aangelijnd. In restaurants was ik dan wel weer welkom en kreeg ik soms zomaar een bak water aangeboden. Het was allemaal redelijk verwarrend.
Una Barquhar
