Alternatief

Ver  voordat er sprake was van Pfizer, AstraZeneca en Moderna stond Olivia Snuiterbol op het Haagse Malieveld met een plakkaat "VACCINEEEE" met op de achterzijde "AAN MIJN LIJF GEEN POLONAISE". Inmiddels  neemt ze iedere dag ter voorkoming van besmetting met de D-varant van Covid19 een theelepeltje ontlasting van Willem Engel en drinkt ze 's ochtends meteen na opstaan een decilitertje Baudeturine.

 

Loudon

 Van singer/songwriter Loudon Wainwright III  verscheen een CD met een voor hem ongebruikelijk repertoire met de titel "I'd

rather lead a band". Dit is het titelnummer.

VAARWEL

Vijfentachtig en ingezetene van Bussum. Sinds twee jaar ben ik voor een deel de motoriek in mijn benen. kwijt, ben drie keer onder volledige narcose aan mijn rug  geopereerd, want daar huist het kwaad. Ik beweeg me met een rollator voort en wil ik naar het centrum dan gebruik ik een scootmobiel. Om mijn actieradius te  vergroten, want mijn wereld is wel erg klein, dacht ik over een brommobiel, zo'n vijfenveertigkilometerautootje met  een parkeerplaats voor  de deur. Voor familie, vrienden en bekenden ben ik invalide, een voor mijzelf moeilijk te accepteren feit, maar daar denkt de Gemeente Gooise Meren, waar Bussum onderdeel van is, anders over, want ik moet om een parkeerplaats voor mijn huis  te veroveren me door door Argonaut Advies in Utrecht à raison van 119,79 euro laten keuren. Een en ander wordt in een uitgebreid schriftuur duidelijk gemaakt. Ik citeer: "Een medische keuring kost € 119,79 inc.btw.; deze kosten zijn voor uw eigen rekening. Dit bedrag maakt u over op rekeningnummer N32RABO0314190724, t.n.v. Argonaut Advies te Utrecht.. Vermeld hierbij uw naam, BSN  en  telefoonnummer. Let op! U moet éérst  de kosten betalen, pas daarna wordt u opgeroepen voor het spreekuur. Het geld moet binnen 14 dagen na inlevering van het aanvraagformulier worden overgemaakt. Anders wordt het dossier gesloten en moet u opnieuw een aanvraag indienen." Dat ga ik, afgezien van de dreigende toon,  niet doen. Ik heb mijn invaliditeit met de nodige moeite aanvaard en wens die niet à  raison van € 119,79 door Argonaut Advies in Utrecht  te zien bevestigd. Dan maar in een door  de Gemeente Gooise  Meren opgedrongen gevangenschap en de wijde wereld vaarwel gezegd.

Straatsburg

 

Twee prentbriefkaarten van Straatsburg toen en twee foto's van dezelfde  situatie nu. Het station  is nagenoeg het zelfde gebleven, het is alleen voorzien van wat ik maar gemakshalve een voorzetgevel zal noemen, de bebouwing van het Gutenbergplein is ook identiek, maar de tram rijdt niet meer over het plein, maar met uiterst moderne trams langs het plein.

HAWAII

 

Oorspronkelijk, en ik begrijp dat het de liefhebbers van hawaiimuziek vreemd in de oren klinkt, werd er op die eilanden in de de Grote Oceaan alleen maar op trommels geslagen, daar kwam pas verandering in toen Mexicaanse vaqueros - zeg maar cowboys - eind 19e eeuw de gitaar meebrachten. Er ontstonden vervolgens in Hawaii twee kenmerkende gitaarstijlen, de bekendere wat jankerige, oorspronkelijk met een kammetje schuivend over de snaren, voortgebrachte klanken en de slack-key-stijl, waarvan hier een goed voorbeeld, gespeeld door Ledward Kaapana.

 

CORNWALL

 

In Cornwall bestaat een gezegde: 'By Tre, Pol and Pen , so shall ye know Cornish men'. Richard Trevithick moet dus een man uit Cornwall zijn en dat klopt, hij werd op 13 april 1771 in Illogan geboren. Trevithick is de pionier van de hogedrukstoommachine en hij rustte twee rijtuigen uit met een dergelijke machine. Het eerste in december 1801 in Cornwall, het tweede in 1803 in Londen. We weten niet precies hoe het laatste rijtuig er uit zag, maar het wordt algemeen beschouwd als het eerste 'paardloze voertuig'. Het wordt gewoonlijk, zoals bijgaande illustratie toont, afgebeeld, maar hoe de passagiers in de 'London Road Carriage' kwamen is een raadsel.

OPEL

 

 

Zo wordt de auto geadverteerd op Markplaats, maar dat is natuurlijk lulkoek, want de Rommels wagenpark was natuurlijk niet met heldergroen gecamoufleerd toen het de woestijn introk en er was ook  niet in nette druklettertjes Afrikakorps opgepenseeld. Kortom hier wordt weer eens bedrog gepleegd. De grille van deze Opel 2 liter,  geproduceerd tussen 1934 en '37 lijkt me niet origineel.

De motor is een 1920cc-zijklepper, waaraan en vierversnellingsbak is gekoppeld, de topsnelheid is 105 km/u.

aimuhroatsjuh

Zo'n uitspraak van "I'm a royal child" had ik nog nooit gehoord: aimuhroatsjuh, maar zo klonk het echt op de plaat van de reverend Kelsey, die ik in de jaren vijftig aanschafte. Een uiterst korte preek, want het moest allemaal op een 78-toeren-plaat en vervolgens barstte een klappende congregatie los, begeleid door trombone en piano in aanstekelijk gezang. Dat was andere koek dan wat ik uit de vaderlandse kerken kende. De opnamen van de in Georgia geboren, maar sinds 1923 in Washington D.C. wonende Samuel Kelsey (met zijn Temple Church Of God In Christ) zijn tussen 1947 en 1951 gemaakt. Vanaf 1936 trad Kelsey op voor de radio, een paar blanke heren hoorden hem kort na de oorlog en stelden hem voor een aantal plaatopnamen te maken, waarvoor hij overigens nooit enig geld ontving. Filmopnamen van kerkdiensten zijn schaars en alhoewel een Franse CD met "I'm So Happy" december 1947 als opnamedatum geeft, heb ik de stellige indruk dat dit filmpje van Elder Lightfoot Solomon Michaux (foto) van voor de oorlog dateert. Ook hij maakte hij net als Kelsey naam door radio-optredens, maar daarnaast werd hij bekend door zijn armen- en daklozenzorg. Hij liet in Washington D.C. een appartementencomplex bouwen met 594 flats.

Vergane glorie

 

Deze week las ik ergens iets over een Wolseley, een van de vele Britse merken, die vandaag de dag nauwelijks iemand meer iets zegt. Humber, Hillman, Singer, Morris, Austin, Triumph, Standard, Riley, Sunbeam: allemaal vergane glorie. En dat geldt niet alleen voor de autoindustrie: van tabak (zelfs al is het merk Engels, dan komt het product uit Duitsland of Denemarken) tot fietszadel, de Britten hebben het af laten weten, het is dan ook geen wonder dat de BBC zoveel nostalgie in zijn programma's stopt. Bovenstaande groene auto is een Morris 1100 uit 1963 waarmee de fabriek het succes van de Mini trachtte te evenaren, dat lukte in enige mate, maar waarom er daarnaast een identieke Austin op de markt moest worden gebracht zal altijd wel een raadsel blijven. De zwarte auto is een Italiaanse variant, de Innocenti IM3, gemaakt door de Societa Generale per l'Industria Metallurgica en Meccanica in Milaan, makers van de Lambrettascooters, die eerder de Austin A40 in licentie produceerden.

JODELEN

Jodelen schijnt ontstaan te zijn toen normale conversatie niet meer mogelijk was. Wij denken dan ogenblikkelijk aan in de weg staande bergen, maar in het Afrikaanse oerwoud is het even lastig contact te houden. Bij de Baka, een pygmeevolk levend in Kameroen, ontwikkelde de kenmerkende roep van één individu zich tot een compleet jodelkoor. Na bezoek van Martin Cradick en Su Hart aan de Baka onstond de groep 'Baka Beyond', die nog altijd naast Britse folklore, een aantal elementen van de muziek van de Baka gebruikt bij het optreden.

KLEUR

 

De vraag is of dat inkleuren van prentbriefkaarten iets toevoegt? Benadert het de werkelijkheid meer dan een zwart/wit-kaart? Ik heb mijn twijfels, vaak zijn de kleuren niet correct. In Amsterdam heeft rond 1910 nooit een rode tram gereden en bovenstaande foto van een tramstel van de "tramway electrique de Valenciennes" in Bonsecours lijkt me onder een lading vanillevla  bedolven, bovendien zijn details verdwenen.

Een zwart/wit-foto brengt  dan uitkomst, want de echte kleur zal crème geweest zijn. De tram reed trouwens tussen 1881 en 1966, toen hij werd opgedoekt.

Een nieuwe service dateert van 2006.

23rd Street

 

Dit straatbeeld van New York (23rd Street) met  drie trams kwam op 13 juni 1906 aan in Hamburg, want behalve dat kaarten bij verzending een stempel kregen, kregen ze ook een stempel bij aankomst. Het is een weinig fantasievol gekleurde  kaart van een straat in Manhattan, waar trams al lang verdwenen zijn.

 

GESCHIEDENISLES

Anders dat wat velen van u denken is het afsteken  van vuurwerk op oudjaarsavond  in dit land niet eerst in 1955 ontstaan, maar dateert het geknal en geknetter al van 330 jaar voor Christus (goed, die was toen nog niet  geboren, maar zo worden de jaren nu eenmaal geteld)  en  uitgevonden door een groep Batavieren onder de koene leiding van Ranja Verbonk, die destijds de moerasdelta reeds vrij wilde houden van vreemde smetten en voortdurend riep dat zij trots was op Nederland, dat overigens nog niet  bestond, maar zij wist als geen ander - zij was immers niet voor niets leider van de Batavieren en enigszins te vergelijken met Jeanne d'Arc, alhoewel ook die van later datum  dateert - toen al, dat je wonderlijke snuiters niet kunt vertrouwen en de toegang tot de vleespotten, die trouwens sinds al eeuwen in Egypte stonden, moest verbieden. Ranja Verbonk was oorspronkelijk de pacifistischsocialistische beginselen toegedaan, maar kwam daar alras op terug, verwisselde haar politieke idealen en maakte evenals Gommert Wikkers carrière bij de Bataafse Volksdemocraten, die voorwendden de gewone Batavier van dienst te zijn, maar hoofdzakelijk het volk geknal en geknetter gunden en in de huidige leider op overtollig lawaaigebied, ene in 1981 geboren Klambambus Bijderhandd, de juiste man op de juiste plaats zouden vinden.

Wellicht is het u in uw jeugd, gezeten in een  te harde schoolbank, tijdens de  geschiedenislessen, niet ontgaan dat ons land in 1813 door een nijver drietal, dat de zoon van onze laatste en zeer onbenullige stadhouder uit Engeland importeerde, van republiek tot koninkrijk werd gemaakt. De drie - Grimbaart Walger Fruiteltuit Hooghindehersenen, Frommert Japik van Jubbega thoe Derdesluis  en Bolderding Bronsgroeneikenhout van Kalverum - waren weliswaar allen in vreemde krijgsdienst geweest en had het Nederlanderschap onverwijld dienen te worden ontnomen, maar in zulks is het vaderlandse establissement redelijk selectief, want het gebeurde niet, in tegenstelling tot wat de Nederlanders overkwam die zo'n 125 jaar later aan de zijde van het democratisch Spanje tegen Franco en zijn fascistische kornuiten  vochten. Nee, het drietal wordt zelfs geëerd met een triomfantelijk standbeeld in Den Haag: Nederland werd een koninkrijk onder een aantal oksel- en scrotumfrisse heren die evenwel van democratie weing kaas gegeten hadden en van wie vooral de laatste ons altijd, dankzij Alexander Cohen, in gedachten zal blijven als een monarch die volgaarne met een primaat zou worden vergeleken. Maar al te dikwijls wordt onze vaderlandse geschiedenis met niet ter zake doende feiten opgeleukt, zo kan met zekerheid worden vastgesteld dat de in onze geschiedenisboekjes figurerende Jan van Schaffelaar in feite Johannes de Schoffelaar heette, ter ondersteuning van deze geschiedvervalsing diepte ik de volgende tekst op in het mediamuseum te Hilversum.

Teruggevonden deel van een radiolezing uit maart 1951 in een door de SGP gevorderde zendtijd voorgelezen door de omroeper van dienst
Stoffel Cromcond

Vanochtend, waarde luisteraars, wil ik het met u hebben over het schoffelen op protestants-christelijke basis. Zoals U waarschijnlijk zult weten, bestaat er een verschil tussen het hogere schoffelen, ook wel bovenschoffelen genoemd en het lagere schoffelen, dat ook wel onderschoffelen wordt geheten. Beide begrippen dateren al van voor de reformatie, want paus Herpes III  heeft het in zijn encycliek uit 1264 “Sarclanda pro Deo, aut superiore sartioni”, dus ver voor Zwingli, bekend van  zijn "Minimum fabrefacta dulcis currum", reeds over het schoffelen voor de Heer (sarclatio Dóminus), waarmee het ruimte scheppen voor God bedoeld wordt. Herpes’ schoonzoon Jean Étourdi, chevalier de Bapaume, interpreteerde het begrip bovenschoffelen echter ook als geldend voor wereldse zaken, hij en zijn nageslacht hebben dan ook flink geschoffeld tot de Franse revolutie van 1789 daar een eind aan maakte.

(enige regels onleesbaar)

Richten we thans onze blik op het onderschoffelen. Pas na de reformatie en in feite pas na Calvijn doet het  begrip lager schoffelen zijn intrede. Oorspronkelijk  heeft dit protestantse onderschoffelen een betekenis die sterk verbonden is met de geslachtsdaad, pas in later eeuwen krijgt  het lagere schoffelen een betekenis die wij thans kennen. Pieter van den Oudenaerde Jzn. heeft het in zijn tractaat, want zo kunnen wij zijn boek uit 1724 wel noemen, ”Van den schoffelaere en sijne arbeid op den acker”, gedrukt bij Hermanus Pompernickel en Jean Paindeseigle te Emmercompascuum, nadat een jaar eerder een Franstalige editie – "Du ratisseur et son travail"  was verschenen bij Engelbert Boendermaecker te Anvers - nog altijd over “seeckere festiviteyten durende de oogst waarbye de keerlen hunne lusten niet kunnende ende bedwinghen en met de meydjens onder het hooy schoffelen”. Ruim honderd jaar later, in 1853 gebruikt Hendricus Harkemans Hzn, schrijver van protestans-christelijke volksliteratuur voor strictvolwassenen uit Krommenie het nog steeds in dezelfde zin: “Symen, beneeveld door den genever schoffelde met Alijda achter het varkenskot, tot hij geheel onwel naar buyten strompelde en vomeerde”. Eerst rond 1904 wordt onderschoffelen alleen nog gebruikt op de manier die wij kennen: het wegwerken van onwelgevallige meningen. In het woordenboek van Guikelman & Passeniersz (Giekerk & Bandoeng, 1907) lezen we dan ook als voorbeeld: “republikeinse meningen worden in ons vaderland ondergeschoffeld”.

(rest van de tekst ontbreekt) 

Een volgend maal vertel ik u over  de fantastische avonturen van de Duitsebondsrepublikein en meest rechtse hand van kanselier Albenauwer, Hampelmann Maria Glopkens. 

 

Kanselier Albenauwer was genoemd naar dit type Mercedes-Benz.
 

 

1930

 

Dankzij Walt Disney  heeft het idee postgevat dat tekenfilmpjes voor kinderen zijn, maar "Swing your sinners" van Max Fleischer uit 1930 is duidelijk niet voor hen bedoeld. 

Kopenhagen

 

Duidelijk trams van twee verschillende maatschappijen op het Raadhuisplein in Kopenhagen. Op de voorgrond trams met  een imperiaal van de  Frederiksberg Sporveje, daarachter trams van De Kjøbenhavnske Sporveje (DKS).

ROKEN

 

 

Sinds anderhalf jaar rook ik weer. Hier een havannasigaar, dat zal Paul Blokhuis weinig plezieren, maar ik raakte in een razend tempo zoveel geneugten kwijt, dat er iets tegenover moest staan.  Twee jaar geleden was ik met vrouw en hond in Schiltigheim, zo ongeveer het Voorburg van Straatsburg, waar ik problemen kreeg met lopen. Dat werd erger en na  een paar injecties in mijn rug, werd vastgesteld dat ik een  stenose - een zenuwbeklemming in mijn  rug - had.  Inmiddels ben ik daar drie keer aan geopereerd: op 29 september 2020, op 3 februari 2021 en op 10  juni 2021.  Loop ik  nu weer als een kievit? Nou nee. Ik hobbel achter een rollator en rijd sinds anderhalve week op een opvouwbare scootmobiel. Het  is weer eens iets anders dan het rijden in een zescylinder Traction  Avant uit 1954, die inmiddels verkocht is naar Tsjechië. Het is erg wennen om tot het  invalide  deel  der natie te  behoren en ik vind dat nu zoveel me is afgenomen er tenminste een pleziertje - roken van pijp en sigaar - tegenover mag staan.

 

DE SOTO ETC.

 

De Soto, een in 1928 door Chrysler gecreëerd submerk om met Oldsmobile en Pontiac te concurreren, leverde in de jaren 1946 tot en met 1948 11600 taxi's en eindigde daarmee op de vijfde plaats van de Amerikaanse taxileveranciers. Veel verschil  was er niet  tussen de '46- en '48-modellen, het wachten was op een totaal nieuwe De Soto en die kwam pas met het model 1949. In 1959 werd De Soto samengevoegd met Plymouth en in november 1960 verdween de merknaam voorgoed.

 

 

Van 1946 tot en met 1948 was deze Plymouth Special DeLuxe wagon in productie. Er was tijdens de Tweede Wereldoorlog wel nagedacht over wat er na de oorlog moest worden geproduceerd, maar de  Plymouth Division van de Chrysler Corporation in Detroit was vanaf 1942 tot en met halverwege  1945 bezig met andere zaken. Na de overgave van Japan wist Plymouth in 1945 770 auto's te bouwen, die nagenoeg gelijk waren aan de modellen van 1942. Plymouth was net als De Soto een submerk van Chrysler, eveneens geïntroduceerd in 1928 en bedoeld als concurrent van Ford. Plymouth verdween als merknaam in 1999. 

Walter P. Chrysler, die bij Buick en Willys had gewerkt, kocht in 1923 Chalmers-Maxwell en een jaar later stond een auto,  een zescylinder met hydraulische remmen op alle wielen, met zijn naam op de grille op de weg. Op de foto een 48-er Chrysler "Windsor".  

De totale geschiedenis van Chrysler is nog wat ingewikkelder:

Walter P. Chrysler kocht in 1923 dus Maxwell-Chalmers, nadat kort daarvoor Chalmers-Detroit Maxwell overgenomen had, vervolgens werd Dodge gekocht en twee nieuwe merken, Plymouth en DeSoto werden aan de stallen toegevoegd. Simca, oorspronkelijk gesticht om Fiat auto’s in Frankrijk in licentie te bouwen, kocht Ford France en werd overgenomen door Chrysler. Willys, in de Verenigde Staten kocht Kaiser en werd Jeep, dat op zijn beurt onderdeel werd van American Motors, ontstaan door de samenvoeging van Nash en Hudson. American Motors werd daarna gekocht door Chrysler. In Engeland kocht Chrysler de Rootesgroep, die bestond uit Hillman, Humber, Singer, Sunbeam en Talbot. Zowel de Franse als de Britse tak worden verkocht aan Peugeot. De merken De Soto (1960), Hudson (1957), Nash (1957) en Plymouth (2001) zijn inmiddels in de tussen haakjes geplaatste jaren verdwenen. Singer hield als merk op te bestaan in 1971, Humber in 1976, Sunbeam in 1976, Hillman in 1978, Simca in 1978 en Talbot in 1992, al is over het laatste jaartal discussie mogelijk. Resteren dus Chrysler, Dodge en Jeep, die na enige tijd onder de paraplu van Daimler-Benz te hebben gebivakeerd, nu deel uitmaken van het FIAT-concern.

 

BRAADWORST

 

55

 

 De in  Hongarije vervaardigde motorwagen 55 bij de Schreierstoren.

LEUK

 

De grammofoonplaat moet ik begin jaren zestig hebben aangeschaft en het blijft een van de allerleukste die ik bezit. Want er valt verdomd weinig te lachen in de concertzaal en op deze elpee spettert het plezier de groeven uit. Ik heb het over de opname van Gerard Hoffnungs Music Festival Concert van 13 november 1958, inmiddels gelukkig met twee andere door Hoffnung georganiseerde concerten op een dubbel-CD verschenen (EMI CMS7 63302 2). Geboren in Duitsland verwierf Hoffnung (1925 - 1959) eenmaal in het Verenigd Koninkrijk een buitengewoon aristocratisch Engels accent. Wie dat wil beluisteren, maak ik attent op de dubbel-CD 'A Last Encore' (BBC ISBN: 0563 537756), waarin hij o.a. geinterviewd wordt. Hoffnung was een fameus cartoonist, die vooral musici en hun instrumenten feilloos wist neer te zetten, zelf speelde hij ocarina en tuba, dat laatste zo verdienstelijk, dat hij soleerde in Vaughan Williams' tubaconcert. Van zijn concerten bestaat geen beeldmateriaal, gelukkig wordt 'A Grand Grand Overture', waarmee het concert van 13 november 1958 geopend werd, nog regelmatig uitgevoerd. In 1988 vond opnieuw een Hoffnung Festival plaats in de Royal Festival Hall in Londen, ook daarvan heb ik helaas geen video-opname kunnen vinden, een dubbel-CD verscheen met de titel 'The Hoffnung Festivan of Music' op Decca onder nummer 444 921-2. 

Amsterdam 4

 

De Nieuwmarkt met Waaggebouw en lijn 8 van Weesperzijde via Tulpplein, Sarphatistraat, Weesperstraat, Nieuwmarkt,  Geldersekade naar Stationsplein. Lijnkleurschema: geel/groen.  Motorwagen 50 was gebouwd door de  Ungarische Waggon- und Maschinen Fabrik A.G. in Raab (Györ) en maakte  deel uit van een serie van 215 motorwagens die door meerdere fabrieken werd gebouwd en in de jaren 1902 tot en met 1904 werd afgeleverd. De laatste exemplaren gingen pas in 1951 uit dienst.

TER NAGEDACHTENIS

Nu Peter R. de Vries' broer  gevraagd heeft om een straatnaam en  monument lijkt het me raadzaam ogenblikkelijk de daad bij  het woord te voegen, een en ander niet  op de lange baan te schuiven en de Dam - trouwens toch al een uiterst lullige naam - te wijzigen in Peter R. de Vriesplein. Het Nationaal Monument dient vervolgens te worden afgebroken en vervangen te  worden door een  tien meter hoog goed gelijkend beeld van Peter R. de Vries waar iedere 15e juli, behalve koning Willem Alexander en zijn echtgenote, de diverse hoofdredacteuren van dagbladen, omroepen en wat dies meer zij kransen deponeren en in plaats van het Wilhelmus een speciaal nog  te componeren Peter R. de Vrieslied ten gehore wordt gebracht. Het  spreekt vanzelf dat gedurende de plechtigheid in  het gehele land wordt gezwegen.

Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold. 

AMSTERDAM 3

 

Opnieuw een vijftal gekleurde prentbriefkaarten opgenomen her en der in Amsterdam, de eerste toont bijwagen 39 in de De Clercqstraat, het probleem  is dat ik de identiteit van bijwagen 39 niet heb kunnen achterhalen.  Foto 2 toont het enorme Magazijn Hollenkamp, maar wat we links zien is krankzinnig: een geheel met diverse reclames voorziene zijgevel. De  tram gaat in de Vijzelstraat op enkelspoor. De tram op het Frederiksplein (met loslopende hond) is een Union, genoemd naar de electrische uitrusting geleverd door de Union Elektrizitäts Gesellschaft, maar motorwagen 210 is gebouwd door Van der Zypen & Charlier in Keulen. De volgende kaart toont lijn 10 in de Sarphatistraat  met motorwagen  209, eveneens in Keulen gebouwd. De Unions behoorden tot een  grote serie, de  nummers 15 tot en met 39 en 50 tot en met 154 kwamen van de Ungarische Waggon- und Maschinenfabrik A.G. in Raab, de wagens 40 tot en met  49 en 155 tot en met 179 van Werkspoor en de  180 tot en met 229 van Van  der Zypen &  Charlier. De laatste kaart, met Naatje nog in vol ornaat op  de Dam, toont motorwagen 42, een door Werkspoor gebouwde Union.

 

 

O.S.

 

 HET IS ZOVER

NASH

Om met het eind te beginnen het was eind jaren tachtig afgelopen met het in 1954 door samensmelting van Nash en Hudson ontstane merk AM - American Motors  - toen Chrysler, dat het alleen maar om te doen was de Jeepdivisie in  handen te krijgen, AMC overnam, nadat een aantal jaren Renault een forse vinger in de pap gehad had. In 1948 borduurde ook Nash in Kenosha (Wisconsin) op vooroorlogse producten (zij het dat een achtcylinder uit het leveringspakket verdwenen was), waar pas verandering in kwam toen in dat jaar de "Airflyte" werd geïntroduceerd, weinig vleiend door het Amerikaanse publiek "the rolling bathtub" genoemd.

Hudson, ooit in de jaren twintig op de derde plaats qua best verkochte merken in de Verenigde Staten, toonde in 1948 een nieuw model de "Commodore", ook met een bijnaam, "step-down", omdat de vloer flink lager was dan de drempel. In 1948 liepen 117200 van de band, in 1949 159100.

 

Den Haag

W.A. van Deelen stuurde een prentbriefkaart aan Den Heer A. Krauwel in Loosduinen om hem  te laten weten dat hij zaterdagavond verhinderd was, waarbij we één ding kunnen vaststellen: de heer Krauwel moet een overbekend persoon geweest zijn zodat de adressering Loosduinen voldoende was. Dat maakt nieuwsgierig en inderdaad Krouwel (niet Krauwel) blijkt een bekende naam in Loosduinen. Motorwagen 72 kwam in dienst op 1 juni 1905 en werd in 1930 ombouwer 54, hij trekt een open achterwagen op de  Vijverberg.

De  tweede kaart toont lijn 5 op de Prinsessegracht,  een tramlijn zo dicht bij Staatsspoor, maar en nooit aan toegekomen, terwijl als de tram  de brug tegenover het Malieveld was overgestoken, het doel was bereikt, tot de allerlaatste dag  was de Prinsessegracht het eindpunt van lijn 5.

 

Het Plein was de verzamelplaats van de Haagse tramlijnen tot de bezetter daar een eind  aan maakte. De Lange Poten  (niets met benen te maken, maar met wilgentenen) is een straat die leidt naar het Plein.

 

Motorwagen 59 met open bijwagen als lijn 8 op de Oude Scheveningseweg op weg naar Scheveningen. De 59 kwam in november 1905 in dienst.

VERLANGEN

Verlangt u ook zo terug naar de  tijd van "Hier en Nu", "Brandpunt" en "Achter het Nieuws" in plaats het geouwehoer rond een tafel onder aanvoering van imitatiejournalisten?

BESTUUR

Het bestuur van de genderneutrale varkensfokvereniging De Knijpe e.o., met v.l.n.r. Harm Knarsebijter, Okke Veterdans, Simon Druppelaar en Johannes-Maria Kneutersma.

 

AMSTERDAM 2

Pseudokleurenfotografie, want de prentbriefkaarten hebben een zwart-witfoto als basis en die zijn fantasievol ingekleurd, zodat de tweeramer op een van de foto's een geel dak, een  rode zijkant en een grijze voorkant heeft, gelukkig zijn de meeste minder extreem, wel heb ik een vraag  over de Leidsche Boschjes (meervoud) en de Moskeekerk. Moskeekerk?

 

 

AMSTERDAM

 

Amsterdam komt er wat bekaaid af in mijn verzameling prentbriefkaarten met trams, eigenlijk is dat geen wonder want de Amsterdamse tram heb ik maar kort - van 1936 tot 1940 - meegemaakt ,  want daarna verhuisden we naar Vierhouten en vervolgens naar het verderfelijke Drachten. De eerste kaart toont een tweeramer, een van de eerste serie electrische trams in Amsterdam op lijn 9, met wat lijkt een open achterwagen. Wat het meest opvalt zijn de overal aanwezige heel hoge reclames, je vraagt je af, wie daarnaar keek, wie voortdurend met het hoofd in zijn nek rondwandelde?

Op  de tweede kaart op de voorgrond opnieuw een tweeramer en verderop een open achterwagen, vermoedelijk getrokken door een andere  tweeramer.

 

De twee volgende prentbriefkaarten zijn van later datum, al is op de eerste ook nog weinig sprake van autoverkeer.

  

Dat is wel anders op de foto van het Muntplein, vermoedelijk gemaakt in de laten jaren dertig, ik tel  zo maar zes automobielen.