Kijk zo’n omroep Max, in het zadel geholpen door Ledy van der Maan of iets dergelijks, betekent die iets voor mij als bejaarde, laat die bijvoorbeeld zaken zien of horen, die mij buitengewoon dierbaar zijn uit mijn jeugd, het antwoord kan kort zijn: nee, Max woelt geen nostalgische gevoelens bij mij los; waar is het bezoek aan een ouderwetse kermis met een cakewalk, een spookhuis of voor mijn part een vlooientheater, nee, ik word voor de buis weggetreiterd door Catherine Keyl tot de antiperistaltische bewegingen mijn rectum bereiken; terwijl het toch heel eenvoudig moet zijn om een vlooientheater te tonen en wanneer zoiets als te achterhaald beschouwd wordt, waarom dezelfde kunststukjes niet eens geprobeerd met boktorren uit te voeren, men maakt mij niet wijs dat het IQ van de gemiddelde vlo (Pulex Irritans) hoger is dan dat van de gemiddelde boktor (Hylotrupes Bajulus L.) en hoe aardig zou het zijn zo rond de klok van half zes ‘s middags een zestal boktorren een zilveren koetsje voort te zien trekken, haasje-over te zien springen of te zien kopjeduikelen, ik denk dat men de oudere kijker daarmee een veel groter genoegen bereid, dan met het gekeuvel van mevrouw Keyl; wellicht is het tijd om de omroep Maxmax op ter richten, voor de echte bejaarde.
Drs. B.O. ter Vloot (79), Steenwijkerwold
