Gister hebben wij een busreisje gemaakt met de zonaamde oudereendvereniging uit ons dorp. Nou zulks hoeft voor mij ook niet meer, ik heb mij de schonken haast gebroken over de rollators, want elkeneen moet tegenwoordig zo’n apparaat hebben, het lijkt haast wel prestiziebedenken.
Vrouw Beintema, die ook nog goed uit de voeten kan is raar te landen gekomen, toen zij knoffelde over het looprek van Bijlsma, die nevens mij zo een ding allenig maar meegenomen had om een beter plek in de bus te krijgen, in het dorp heb ik hem nog nooit zien rondrennen met zo een apperaat. Toen we te plek waren in Wommels om in het museum de strijd tegen het water te bezien moest vrouw Rinsma zo nodig pisjen bij het zien van al dat water, dat ze het niet meer ophouden kon en het water haar bij de knibbels langs rende. Het leek krekt de bekende parodie op Frysk bloed tsjoch op! wol nou ris brûze en siede. Gelukkig zat ze op de weromreis een heel eind van ons weg, zodoende heb ik er geen last van gehad, want zo een lucht krijgt men min weg met lodderein. Het museum was tijge interessant, maar ik ben dochs maar fleurig dat ik hedendedag leef en niet in de terpentijd, want dat gegrijm met die diggelwerkenpotten zou mij rillegau de hals uit hangen.
Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, Rotsterhaule
