Natuurlijk ken ik de grappige benaming voor Omrop Fryslân: Omrop Fytsbân en ik heb het idee dat die band langzamerhand leegloopt. Gistermiddag werd ik me weer bewust van falend omroepbeleid ingegeven door het denken in doelgroepen.
Waarom hebben we regionale zenders? Niet alleen om het nieuws, dat net over de drempel van de voordeur
van de luisteraar gebeurt, te verslaan. Nee, ook om de luisteraar de muziek uit eigen streek te laten horen. Maar in gestrekte Engelse looppas offreert men een zoveelste kloon van commerciële zenders. En wanneer er regionale muziek wordt gepresenteerd zoekt men naar klanken van het laagste allooi. Zo meende Omrop Fryslân, nota bene op de nationale televisie, een pseudodocumentaire uit te moeten zenden van de hereniging van het duo Hepie en Hepie, een van de meest belachelijke acts, die Friesland ooit heeft voortgebracht. De Friese omroeponbenullen begrijpen niet dat ze hun cultuur daarmee niet alleen naar beneden halen, maar ook enorme schade berokkenen. Gurbe Douwstra mag als een soort van eenzaam overgebleven zonderling op zaterdagmiddag op Omrop Fryslân in zijn onvolprezen "Froskepolle" de Friese muziekcultuur verdedigen, de rest van de zendtijd wordt gevuld met klanken uitgezocht door iemand die de middenberm van de A7 hoort te maaien.
Gister was ik, zoals eerder gemeld in Harlingen, voor een uitstekend concert van Friese muzikanten. Stond er een reportagewagen van Omrop Fryslân voor de deur om het concert uit te zenden of op te nemen? Welnee, in opperste zelfvoldaanheid zullen ze in de Omrop Fryslânstudio een nummer van een groepje uit Seattle uit de CD-speler hebben laten komen. Was er iemand van Omrop Fryslân, die een digitale recorder op de zaalversterking had ingeplugd? Zoiets kost immers geen geld. Welnee, als de kijk- en luistercijfers maar deugen. Kultuer wat soe dat wol wêze?
