Gister op de replica Dursley-Pedersen via Huizen, Blaricum, Eemnes, Baarn, Eemdijk, Bunschoten/Spakenburg, Hoogland naar Amersfoort, terug via Soest, Soestdijk, Baarn en Laren. Vooral de stukken langs de Wakkerendijk in Eemnes en tussen Eemdijk- Bunschoten/Spakenburg - Hoogland blijven prachtig. Vlakker kan het landschap niet en daar hou ik van: ver kunnnen zien. Maar de horizon van Hoogland is al verloederd. In de verte zie ik een veel te hoog gebouw , het staat, dichterbij gekomen, achter een aarden wal. Die aarden wal loopt langs een autoweg, die een fraaie weg met bomen aan beide kanten doorsnijdt. Waarom hebben ze de autoweg niet verzonken aangelegd, dat had geluidshinder en landschapsvernieling gescheeld. Het enige bankje, dat ik vind, kijkt uit op de autoweg in plaats van op de natuur. Wie verzint zoiets? Maar laat ik het over de vreugdevolle momenten hebben: veel kauwtjes driftig slepend met takken, futen, meerkoeten en heel wonderlijk zeker drie paartjes woerden, waarschijnlijk een tekort aan vrouwtjeseenden, denk ik dan.
Op de duur is, hoe goed bedacht ook, de Pedersen een vermoeiende fiets: je kunt je, tegende wind in, nauwelijks voorover buigem zoals je dat op een "normale" fiets gewoon bent te doen. De Pedersen is aan het eind van de 19e eeuw ontworpen rond het zadel om zo een comfortabeler fiets te maken, die poging is niet echt geslaagd , anders hadden alle fietsen er nu zo uitgezien.
