De taal van de toelichtingen zou ik niet eens wollig noemen, de taal is eerder nylonnig: het moderne reclamejargon, dat je dingen doet lezen die je niet wilt weten en waar je de meest belangrijke informatie wordt onthouden. Ik loop in het "Designhuis" in Eindhoven en kijk naar fietsen. Fietsen van Nederlandse ontwerpers. Ik erger me, niet alleen over het taalgebruik, maar ook over het tentoongestelde: klaarblijkelijk beschouwt een aantal ontwerpers de fiets als een speeltje en niet als een vervoermiddel. Origineel zijn ze ook niet, sommigen hebben hun fietsen ontleend aan Amerikaanse uitelkaargetrokken cruisers, die op hun beurt weer gebaseerd zijn op Amerikaanse motorfietsen. Ik weet uit ervaring, dat die krengen voor geen meter rijden: het zijn showattributen met te dikke banden en te brede sturen. Veel wat op de tentoonstelling design heet, komt neer op naäperij. Ik kijk naar een fiets met cardanaandrijving, maar dat staat niet in de toelichting, daar staat "natuurlijk zonder ketting". Mag ik niet weten hoe de fiets wordt aangedreven? Bovendien, wat is er nieuw aan cardanaandrijving? Mijn Columbia uit 1900 heeft die ook. Er staat een Itera, een Zweedse, geen Nederlandse, plasticfiets uit de jaren tachtig, volgens de toelichting is de fiets ontwikkeld door SAAB-ingenieurs, terwijl ingenieurs van dat andere Zweedse automerk aan de wieg stonden.
De Itera ziet er gelikt uit, maar wie er al eens dertig kilometer achter elkaar op heeft gereden, weet dat door de slapte van het frame, de meeste energie daarin verdwijnt en dat de cranks breekbaar zijn.
Een Nederlandse ontwerper als Jouta, met zijn interessante onder meer door gewichtsverplaatsing gestuurde driewieler, ontbreekt, wel staat er een duidelijk door Jouta geinspireerd ontwerp: een speeltje voor 6 tot 13-jarigen, met lachwekkende kleine en brede wieltjes. Ook Antec is niet vertegenwoordigd: een electrische voorwielaangedreven fiets, met
niet alleen de motor maar ook het computerje in de voornaaf. Natuurlijk is er ook wat fraais te zien, zoals de ligfietsen van Bram Moens, maar het is allemaal wat weinig voor een reis naar Eindhoven, naar een tentoonstelling waarop het aan behoorlijke uitleg ontbreekt.
Niet serieus te nemen ontwerp, duidelijk geinspireerd op Amerikaans broddelwerk.
Leuk om te zien, maar kun je er ook op fietsen?
"Natuurlijk zonder ketting", maar mogen we niet weten dat het cardanaandrijving heet.
Prachtig ontwerp van Van Raam, voor een fiets waarop de linkse rijder met zijn voeten trapt en de rechtse, gehandicapte, rijder met zijn armen de fiets aandrijft.
Een van de weinge echte innovaties: de door hefbomen aangedreven semiligfiets "Velocity" van Adam Roestenburg.