“Tell your momma to vote Obama” is een variatie op een slogan uit mijn jeugd “Alle moekes stemmen Joekes”, waarmee ik niet wil beweren dat het Amerikaanse Democratische kamp ooit van de P.v.d.A.-Tweede-Kamerkandidaat uit 1948 heeft gehoord. Bij ons thuis zal ongetwijfeld een affiche van de P.v.d.A. voor de ramen hebben gehangen, maar onze straat was niet dik bezaaid met politieke aanbevelingen, dat was in andere straten van de stad wel anders. Men kwam voor zijn mening uit en er zat, in elk geval bij ons thuis, een hele sliert andere zaken aan die politieke overtuiging vast. Je was lid van het N.V.V., het Instituut van Arbeiders Ontwikkeling, las “Het Vrije Volk”, kocht de Arboboekenreeks, was lid van de VARA en de A.V.V.L. , verzekerd bij de “Centrale” en kocht boodschappen bij de Coöperatie. Tot mijn verdriet was “Het snoepje van de week” van De Gruyter voor mij niet weggelegd. Toch werd juist in de consumptieve sector het vaste spoor het eerst verlaten en ging mijn moeder niet langer naar de Coöperatie op de “Oldegaleien” of op het Cambuursterpad, ze werd avontuurlijk in haar aanschaffingen. Op de hoek van de Goudenregenstraat was “De Sperwer”, daar haalde ze kruidenierswaren, in de stad werd Scherpenzeel in de Grote Hoogstraat haar favoriete adres voor kaas. Het was het begin van de dood van de rode familie.
