Uit Den Haag, de stad waarnaar ik 55 jaar geleden verhuisde, herinner ik me maar een figuur met een bijnaam: een ouderwets geklede, geblankette dame op een rijwiel, dat we nu een omafiets noemen, met een mandje voorop, die "Poederdoos" of "Poederdot" genoemd werd. In Leeuwarden had je veel meer bijnamen en dat moet altijd zo geweest zijn, want mijn moeder had het over "Anne met de gaffel", "Ate Mosterdpies" en "Lollige Johannes", straatfiguren uit haar jeugd. Ik kan me maar twee straatfiguren herinneren, maar die hadden eigenlijk geen bijnamen: Bonne en Ouwe Hatte. Toch moet de behoefte aan het geven van bijnamen groot geweest zijn, want waarom heetten jongens uit de buurt Koekel, Bulle en Dolle? En werd ik op straat nooit bij mijn voornaam genoemd? Mijn vader kon er trouwens ook wat van wat bijnamen geven betreft: hij noemde een van zijn broers Wobbe en een zuster gaf hij de fantastische naam Sjuttele D. Kruis Koei.
