Er zijn maar weinig hedendaagse artisten waarvan ik bijna het hele oeuvre heb en die ik op de voet blijf volgen, een van hen is Randy Newman, het is duidelijk waarom, 's mans teksten en muziek zijn briljant. Ik heb hem een aantal keren geinterviewd en ik herinner me zijn verbazing toen ik hem confronteerde met een EPIC-plaat getiteld "Peyton Place" van The Randy Newman Orchestra. Dat gebeurde voor het VARA-programma "Moondogs", een twee uur durende uitzending op dinsdagavond. De donderdag daarop concerteerde Randy in Carré in Amsterdam, klaarblijkelijk had hij naar "Moondogs geluisterd, want hij vertelde vanachter de piano op het podium, dat hij om acht uur was gaan luisteren, vervolgens was gaan eten en terugkomend op zijn hotelkamer opnieuw de radio had aangezet en moest constateren dat de uitzending over hem nog steeds voortduurde: "Ik dacht, dit is zo'n lang programma, ik moet overleden zijn". De VARA-televisie vroeg me hem te interviewen toen hij met het R.Ph.O in Rotterdam optrad en waarvan een concertregistratie werd gemaakt. Wat ik niet wist dat dat ik kort voor het interview de te stellen vragen kreeg aangereikt. Ik vond dat krankzinnig en zou hebben geweigerd als ik geweten zou hebben dat ik niet mijn eigen vragen kon stellen. Ik stelde de eerste vraag, Randy antwoordde, ik stelde de tweede vraag, waarop Randy: "Come on Wim, you can do beter than that!" Waarop ik het lijstje losliet en mijn interview begon. Dat is door de VARA-televisie nooit uitgezonden. Want zo werkt het in die wereld. Van Randy verscheen pas een nieuwe CD, we hebben er lang op moeten wachten, maar "harps and angels" (Nonesuch 7559-79989-3) is schitterend.21.8.08
Randy Newman
Er zijn maar weinig hedendaagse artisten waarvan ik bijna het hele oeuvre heb en die ik op de voet blijf volgen, een van hen is Randy Newman, het is duidelijk waarom, 's mans teksten en muziek zijn briljant. Ik heb hem een aantal keren geinterviewd en ik herinner me zijn verbazing toen ik hem confronteerde met een EPIC-plaat getiteld "Peyton Place" van The Randy Newman Orchestra. Dat gebeurde voor het VARA-programma "Moondogs", een twee uur durende uitzending op dinsdagavond. De donderdag daarop concerteerde Randy in Carré in Amsterdam, klaarblijkelijk had hij naar "Moondogs geluisterd, want hij vertelde vanachter de piano op het podium, dat hij om acht uur was gaan luisteren, vervolgens was gaan eten en terugkomend op zijn hotelkamer opnieuw de radio had aangezet en moest constateren dat de uitzending over hem nog steeds voortduurde: "Ik dacht, dit is zo'n lang programma, ik moet overleden zijn". De VARA-televisie vroeg me hem te interviewen toen hij met het R.Ph.O in Rotterdam optrad en waarvan een concertregistratie werd gemaakt. Wat ik niet wist dat dat ik kort voor het interview de te stellen vragen kreeg aangereikt. Ik vond dat krankzinnig en zou hebben geweigerd als ik geweten zou hebben dat ik niet mijn eigen vragen kon stellen. Ik stelde de eerste vraag, Randy antwoordde, ik stelde de tweede vraag, waarop Randy: "Come on Wim, you can do beter than that!" Waarop ik het lijstje losliet en mijn interview begon. Dat is door de VARA-televisie nooit uitgezonden. Want zo werkt het in die wereld. Van Randy verscheen pas een nieuwe CD, we hebben er lang op moeten wachten, maar "harps and angels" (Nonesuch 7559-79989-3) is schitterend.