Tegenwoordig meent elke transportondernemer, die denkt iets voor te stellen, op de zijkant van zijn vrachtwagen “logistics” te moeten penselen, alsof er enig verschil is tussen logistiek en logistics. Dat was kort na de oorlog anders, ik denk dat de meesten zichzelf niet eens transportondernemer noemden, maar doodgewoon vracht- of boderijder. Wie ze in Leeuwarden wilde zien, moest naar het Oldehoofsterkerkhof. Ik ben daar op vrije middagen vaak naar toe gefietst, niet dat ik iets te versturen had, maar de bonte verzameling vrachtwagens was hoogst interessant: een enkele dateerde mog van voor de oorlog, maar de meeste waren voormalige legertrucks, vaak Engels, zoals Bedford en Austin, maar ook Amerikaans, zoals GMC. Het mooist vond ik de Canadese vrachtwagens, zowel door Chevrolet als door Ford gebouwd, met hun stompe neuzen. Ze hadden het eeuwige leven, tot in het begin van de jaren zeventig, deed zo’n Canadees in Breukelen nog steeds dienst als takelwagen. Bijna alle vrachtwagens met een neus hadden een rek dat zich vanachter de cabine, over die cabine en de motorkap, tot aan de voorbumper uitstrekte en waarop ook vracht kon worden meegenomen. Hieronder een aantal wagens uit mijn modellenverzameling, de truck met de ster op de voordeur is zo’n stompneuzige Canadees, de auto met het rode kruis is een Engelse ambulance, die vaak verbouwd werd tot busje en bellenwagen werd genoemd.
