Eén van de redenen dat de regionale klederdrachten verdwenen, was de urbanisatie in de vorige eeuw, meisjes van bijvoorbeeld het Franse platteland zochten een baan in Parijs of een andere grote stad. Om toch in elk geval een herinnering aan de dracht in stand te houden werden poppen in klederdracht gemaakt. In Frankrijk begon dat in Bretagne. Men kocht poppen van een befaamd merk als Petitcollin en die werden, soms in huisindustrie, van de juiste regionale dracht voorzien, eerst waren het popjes met porseleinen kopjes, later werden het popjes van celluloid. Al voor de Tweede Wereldoorlog floreerde die op toeristen gerichte industrie, maar pas daarna nam hij een grote vlucht. Ook andere fabrieken leverden popjes zoals SNF (Société Nobel Française), SFBJ en Convert. De popjes van Petitcollin zijn herkenbaar aan een adelaar met daaronder het woord France. Ze werden in verschillende maten gemaakt, de Bretoense doedelzakspeler is veel kleiner dan de vrouw, eveneens uit Bretagne.
