Bisque - Bejaarden in de Lange Poten - Maatregelen
"Smakelijk", mompelde Mork tegen Doderik, terwijl hij net een miniem scheutje room in zijn bisque goot. "Van 't zelfde Mork", zei Doderik terwijl hij zich omdraaide naar de ober en om een extra scheutje cognac vroeg. "Maar wel graag warm, anders is de bisque niet te lepelen". Ze keken elkaar glunderend aan. "'t Gaat naar wens, vind je ook niet, Doderik?" "Tja , maar toch zouden we iets meer kunnen doen aan het bejaardenprobleem. Het aantal moet nog fors omlaag, terug naar het aantal van de jaren vijftig." "Helemaal mee eens, maar daar wordt aangewerkt, door vermindering van de vergoeding van de geestelijke gezondheidszorg is de verwachting dat het aantal zelfmoorden ook in die groep flink omhoog gaat en dat is, om een regel uit een van jullie liederen te gebruiken, het doel waarnaar wij streven." "Leuk Mork, dat je onze socialistische strijdliederen kent, maar het is niet genoeg, we moeten nu echt doorpakken, het leven dient te eindigen bij, ik noem maar een dwarsstraat, bij zestig, hooguit vijfenzestig, dat scheelt een slok op een borrel". Doderik nam nog een flinke teug Muscadet-Sèvre. "Nou, nou, ik vind toch dat we heel goed bezig zijn. De kosten in verzorgingshuizen stijgen soms met honderd procent en dat betekent voor ons toch een fikse bezuininging, of niet?" "Dat mag wel zo zijn, Mork, maar er zijn er veel te veel. Ik liep vanmiddag even door de Lange Poten en van de zeg maar honderd passanten was driekwart bejaard, dat kan zo niet langer. Het probleem vraagt echt om rigoureuzere maatregelen."
