Begin jaren zestig kocht ik in Parijs een exemplaar van het Franse blad Bizarre, een blad vol cartoons van toen bekende cartoonisten als Bosc, Siné, Topor, Folon, Chaval e.a. Wat opvalt is Franse tekenaars vrijwel geen woorden gebruiken, zoals veel Amerikaanse tekenaars, maar dat de tekening zelf voor voldoende humor zorgt. Wie bijvoorbeeld de tekeningen in The New Yorker bekijkt ziet vrijwel altijd een cartoon met een onderschrift, er staat zelfs op de laatste pagina een cartoon dat de lezers van een onderschrift mogen voorzien, dat in een volgend nummer geplaatst wordt. Ik vind de Franse cartoons beter omdat ze directer zijn. De grap komt van de tekening en niet van het onderschrift. Begin jaren zestig speelde klaarblijkelijk de islam, zoals nu bij Charlie Hebdo, nog geen enkele rol. Woedeuitbarstingen van betulbande, schreeuwende heren in Pakistan waren nog ongekend, laat staan moordpartijen in Parijs op cartoonisten die volgens mohammedanen de profeet hadden beledigd. Ik laat de komende dagen een paar tekeningen uit Bizarre zien, ook om te tonen wat in 1960 zonder problemen mogelijk was.
