Jochem Johannus 2

Nog na handzingend liep hij naar zijn schuurtje om zijn Batavus van een extra ketting te voorzien, dat was nodig omdat eergister zijn overbuurmans fiets uit diens schuurtje was gestolen. Hij bedacht hoe hij had geprobeerd het bestuur  van het shantykoor "De  Driemaster" over te halen in elk  geval  één lied gezongen door het koor, het  was hem om het even of dat "Op de woelige baren" of "Daar was laatst een meisje loos" zou zijn, mee te laten handzingen,  maar het bestuur, met name de voorzitter Sake Plomp, was tegen Sake vond dat sommige bewegingen van de handzang te  veel leken op de bewegingen die Hitler maakte bij het begroeten van zijn trawanten. Ja, dacht Jochem Johannus, wat kon je  verwachten van een lid van de SP. Hij  had nog overwogen om lid te woorden van het shantykoord "De  Viermaster" in Kommerzijl, maar had daar vanaf gezien toen hij  hoorde dat Sakes broer Eibert daar voorzitter was. Er waren meer mogelijkheden en hij had ze  allemaal overwogen. Daar was het Burums Bejaardenkoor "Slaap  je niet, dan rust je toch", maar a. was hij niet bejaard, b. was Burum nou niet bepaald naast de deur en c. was het repertoire niet aantrekkelijk. Hij had gekeken en geluisterd naar "De Jarreriders"  uit Stroobos, "De Stronthommels" uit Eibersburen, maar die waren alleen maar  uit op  scrabeuze teksten en daar  hield hij niet van, het moest  wel netjes blijven. Ook  om lid te worden van "De  Baudetekes" uit Drachten, een koor dat gekleed in uniform liedjes van de Duitse Wehrmacht zong, had hij afgezien, want van handzingen zou daar ook niks terechtkomen, die kenden maar één gebaar: de rechterarm gestrekt naar boven.