Het hotel bleek zo’n enorm huis, waarvan er in het zuiden van de Verenigde Staten nog honderden uit de voorvorige eeuw zijn overgebleven. Het interieur was opgevrolijkt met een ongelooflijke hoeveelheid miniatuurspoorwegmateriaal en dan niet op de kinderachtige schaal die hier gesleten wordt, maar groter, veel groter. Ik had Brunswick gekozen als uitvalbasis om te proberen muziek van de Georgia Sea Islands Singers te pakken te krijgen. De zang van de groep was veel Afrikaanser, veel minder beinvloed door blanke geluiden, had ik me laten vertellen. Maar in de enige platenzaak, die ik ontdekte, hadden ze nog nooit van de groep gehoord. Uiteindelijk lukte het me, na een driedaagse zoektocht, via een hotelportier en de kamer van koophandel, het echtpaar, dat de groep leidde op te sporen en een paar cassettes aan te schaffen. Op zondag ging ik naar Jekyll, een voormalig eiland, dat ooit particulier bezit was en waar je je alleen maar op uitnodiging en wanneer je het nodige (vele) kapitaal bezat, kon vestigen. Ik werd in een soort treintje, samen met een tiental anderen, over het eiland rondgereden en we vergaapten ons aan de gouden badkranen, de marmeren badkuipen en wat dies meer zij, van weleer. Auto’s waren destijds niet toegestaan en toch ontdekte ik, meteen bij het begin van de rondrit, het voertuig, dat me al jaren had geintrigreerd: de ‘Buckboard’, een plank, met twee zetels, een stuur en pedalen, op vier wielen met een vijfde wiel, als een buitenboordmotor aan een vletje, erachter. De fabrikant van de 'Buckboard' was Briggs & Stratton in Milwaukee en de eencylinder, luchtgekoelde motor dreef gewoonlijk een grasmaaier aan. Het werd in het begin van de jaren twintig geen succes.
(Het plaatje van de 'Buckboard' komt van het, bij mijn weten, in Europa verdwenen sigarettenmerk 'Craven A' , een rood doosje met een zwarte kat en de naam Craven A in een wit ovaal, de sigaretten hadden geen filter, maar wel een kurken mondstuk.)
Het hotel bleek zo’n enorm huis, waarvan er in het zuiden van de Verenigde Staten nog honderden uit de voorvorige eeuw zijn overgebleven. Het interieur was opgevrolijkt met een ongelooflijke hoeveelheid miniatuurspoorwegmateriaal en dan niet op de kinderachtige schaal die hier gesleten wordt, maar groter, veel groter. Ik had Brunswick gekozen als uitvalbasis om te proberen muziek van de Georgia Sea Islands Singers te pakken te krijgen. De zang van de groep was veel Afrikaanser, veel minder beinvloed door blanke geluiden, had ik me laten vertellen. Maar in de enige platenzaak, die ik ontdekte, hadden ze nog nooit van de groep gehoord. Uiteindelijk lukte het me, na een driedaagse zoektocht, via een hotelportier en de kamer van koophandel, het echtpaar, dat de groep leidde op te sporen en een paar cassettes aan te schaffen. Op zondag ging ik naar Jekyll, een voormalig eiland, dat ooit particulier bezit was en waar je je alleen maar op uitnodiging en wanneer je het nodige (vele) kapitaal bezat, kon vestigen. Ik werd in een soort treintje, samen met een tiental anderen, over het eiland rondgereden en we vergaapten ons aan de gouden badkranen, de marmeren badkuipen en wat dies meer zij, van weleer. Auto’s waren destijds niet toegestaan en toch ontdekte ik, meteen bij het begin van de rondrit, het voertuig, dat me al jaren had geintrigreerd: de ‘Buckboard’, een plank, met twee zetels, een stuur en pedalen, op vier wielen met een vijfde wiel, als een buitenboordmotor aan een vletje, erachter. De fabrikant van de 'Buckboard' was Briggs & Stratton in Milwaukee en de eencylinder, luchtgekoelde motor dreef gewoonlijk een grasmaaier aan. Het werd in het begin van de jaren twintig geen succes. 
(Het plaatje van de 'Buckboard' komt van het, bij mijn weten, in Europa verdwenen sigarettenmerk 'Craven A' , een rood doosje met een zwarte kat en de naam Craven A in een wit ovaal, de sigaretten hadden geen filter, maar wel een kurken mondstuk.)