Het zijn altijd mensen met een slechte smaak die beweren dat over smaak niet valt te twisten, terwijl daar met temperaturen van tegen de dertig graden en de daarbij door hen gedragen kledij natuurlijk juist over valt te discussiëren. De muzikale smaak van degenen die in een mouwloos t-shirt en getatoeërde kuiten menen de supermarkt te kunnen betreden doet wat slechtheid betreft niet onder voor hun kleding. Over smaak valt wel degelijk te twisten en het gaat mij absoluut niet om een onderscheid te maken tussen verschillende muzieksoorten: er is zowel slechte "klassieke" als "lichte" muziek. Ik heb altijd geweigerd muziek in vakjes onder te brengen en ik heb grote bewondering voor musici die buiten de door het publiek aangegeven oevers treden. Béla Fleck is daar een prachtig voorbeeld van, oorspronkelijk een bluegrassbanjoïst, is zijn band The Flecktones een groep die niet schroomt onbekend terrein te verkennen, dat dat voor onplezierige opwinding zorgt onder countryadepten kan hem niets schelen. En zo hoort het ook: een goede musicus gaat zijn eigen weg.
