Alhoewel er na de oorlog duidelijk andere plannen waren dan alleen maar Fiats in licentie te bouwen, kwam er van die voornemens van Simca weinig terecht. Simca zat in de G.F.A.- (Générale Française Automobile)groep van het plan Pons waar ook Delahaye, Bernard, Laffly en Unic waren opgenomen. Simca moest zich volgens dat plan bezig houden met de productie van auto's met een kleine cylinderinhoud en men was van plan een kleine wagen te maken, die tijdens de oorlog was ontwikkeld door de befaamde ingenieur Jean-Albert Grégoire in samenwerking met AF (Aluminium Français): de AFG (de G stond voor Grégoire), uiteindelijk werd dat min of meer de Panhard Dyna. De Simca-Grégoire, voorzien van een carrosserie ontworpen door Simca-ingenieurs beviel de directeur van Simca niet - de auto zag er uit als een ietwat ingekorte Peugeot 203 en had geheel tegen de zin van de directeur voorwielaandrijving - en alhoewel de rijkwaliteiten uitstekend waren en de wagen in september 1946 in productie had kunnen worden genomen, gebeurde dit, ook vanwege de te verwachten hoge productiekosten, niet, en dus kwam de vooroorlogse Fiat 508 C als Simca 8 weer op het tapijt, in diverse varianten: als berline, als berline décapotable, als cabriolet décapotable en als coupé, laatstgenoemd model was uniek en werd niet geleverd door Fiat. Daarnaast was er nog geheel volgens de Amerikaanse mode een stationcar op basis van de Huit, met houten zijpanelen, al werd die niet in eigen huis vervaardigd. In september 1949 stond bovenstaand afgebeelde Simca Huit 1200 op de Parijse Salon, die 1200 sloeg op de cylinderinhoud (1221 cc), de grille en bumpers waren gewijzigd en er zat in plaats van een reservewiel een echt kofferdeksel achterop.
Simca-Grégoire
