Frans

Heel misschien is het een afwijking van me, maar ik denk het niet. Ik heb een bovenmatige belangstelling voor regionale muziek en of dat nu om de muziek in de Verenigde Staten of om die in Frankrijk gaat is mij om het even. Zo'n twintig jaar geleden sprak ik een cultureel attaché van de Franse ambassade omdat, zo dacht ik, hij behulpzaam zou kunnen zijn met het vergaren van regionale muziek uit het Franse, want in de reguliere platenhandel in ons land kon ik niet terecht. Het gesprek was in drie minuten afgelopen want de man wist niet waar ik het over had, hij wist iets van chansons maar Bretonse doedelzakken noch bourrées uit Auvergne zeiden hem iets. Het overgrote deel van mijn CD's van bijvoorbeeld René Egles is dus in de Elzas aangeschaft, een enkele CD komt uit de inmiddels gesloten FNAC-winkel aan de Parijse Place de la Bastille. Egles zingt in het Elzasser dialect, een dialect van het Duits. Dit is een optreden van hem, dat na zijn inleiding begint met een traditioneel liedje "De Hans im Schnookeloch". De Hans im  Schnookeloch het alles was'r will! Un was'r will, dis het'r nit, Un  was'r het, dis will'r nit. De Hans im Schnookeloch het alles was'r will!