Zo, nu alleen nog zijn handtekening onder de brief en dan was die klaar voor verzending. Hij had net bedacht dat hij dat, ook ter besparing van kosten, niet per post ging doen, per slot van rekening stond hij binnen vijf minuten op de fiets voor het huis van Doekele en Deunske Volbehaard, dus hij ging de brief zelf bezorgen. Hij zou de brief niet in het plastic busje aan het begin van het tuinpad gooien maar in de van koperbeslag voorzienen brievenbus in de voordeur. Wat hij niet kon weten dat Deunske net achter de brievenbus in de voordeur bezig was een tochtstrip aan te brengen. Ze had al weken tegen Doekele geklaagd dat het zo tochtig was en of hij er iets tegen wilde ondernemen, maar zoals gewoonlijk was het, wanneer het om kleine karweitjes in huis ging, bij hem het ene oor in-, het andere oor uitgegaan en zat ze nu op haar knieën achter de voordeur toen Oerstallinga's brief op haar hoofd viel.
