Uiteindelijk heb ik gister Van der Blafs
drolletjes toch maar opgeruimd, al ben ik nog steeds des duivels over de plannen
van die Tuitjen, het is dat Drogeham ver weg is en niet aan het spoor ligt anders
was ik (met mondkapje) vandaag naar Tuitjen gereisd om hem eens even flink de waarheid te
zeggen en hem een koekje van eigen deeg te geven door hem een plastic
boodschappentas van de Lidl of de Aldi met tweecomponentenlijm aan zijn blote
kont de plakken, namens Van der Blaf en alle Nederlandse honden, behalve
de rooddweilers en dergelijke verschrikkelijke soorten. Tuitjen: de verrekkeling. Dat is
trouwens een oud woord dat mijn vader graag gebruikte als hij de smoor op
iemand in had, verrekkeling, zulk soort woorden hoor je weinig meer en dat vind
ik jammer, het heeft allemaal te maken met Engelse taalverruwing, je moet
tegenwoordig iemand in het Engels uit schelden om indruk te maken, terwijl
het prima in het Nederlands kan, maar dat zie je ook aan die Tuitjen, Tuitjen
vindt een drollenzakje uit voor een hond en noemt het een Dog Shit Collector.
Als je het goed leest en dat doe ik, dan is Tuitjen zelf een
hondenstrontverzamelaar, want zo staat het er echt: Tuitjen D.S.C., misschien
doet hij dat wel en bestaat er in Drogeham zelfs wel een hondenstrontmuseum, waar
Tuitjen directeur van is, het zou zo maar kunnen, want we leven in een gekke
tijd, waarin mensen behalve corona, van alles en nog wat verzamelen, voor dat museum zal hij
naast een flinke subsidie van de gemeente Drogeham ook nog een forse
toegangsprijs vragen, wat ik je brom en natuurlijk is de museumjaarkaart weer niet
geldig.
Nou
heb ik al vijf jaar geen museumjaarkaart meer,
want ik mag met Van der Blaf in normale tijden toch geen enkel museum in, dus ook het
Drogehammer hondenstrontmuseum niet, als het al bestaat, ik begrijp dat
niet zo erg goed, want alle Nederlandse museums zijn open voor die
kleine, door de kinderopvang
onopgevoede krijsertjes waar Nederland zo rijk aan is, die tussen het
tentoongestelde krijgertje spelen en
met hun ongewassen vingertjes overal aanzitten, terwijl Van der Blaf
zonder enig geluid af te geven, keurig netjes naast mij van zaal tot
zaal
voorttrippelt. Nou weet ik natuurlijk niet hoe Van der Blaf op Tuitjens
hondenstrontmuseum in Drogeham zou reageren want dat is, zou ik bijna
zeggen, de
kat op het spek binden. Ik heb trouwens even gekeken of die Tuitjen een
telefoonaansluiting heeft in Drogeham, nou dat heeft hij mooi niet en
het
hondenstrontmuseum is op het internet ook in geen velden of wegen te
bekennen. Maar misschien heb ik wel verkeerd gekeken en staat het onder
Fries hondenstrontmuseum en hangt de Friese vlag vol glorie boven de deur. Dat zou zo maar kunnen.
Giselda Botermelk-van Assen.
