Linda 2

Linda Ronstadt had meer in huis dan de Mexicaanse liedjes van haar vader en een voorbeeld daarvan horen we hier in een operette van  Gilbert & Sullivan.

Züst

 

Nou niet een bepaald Italiaanse naam: Züst. Maar dat kwam doordat Züst van Zwitserse komaf was, de fabriek  die  tussen 1902 en 1914 actief was heette Fabbrica Automobili Brixia-Züst en dat maakt meteen de plaats van vestiging duidelijk: Brescia in Noord-Italië. Züst begon, na een paar experimentele wagens, met de bouw van taxi's om daarna een paar grote auto's te bouwen. In 1908 kwam een kleiner model op de markt en in hetzelfde jaar werd een Züst derde  in de New York-Parijsrace. Intussen was de anderhalve liter taxi nog steeds leverbaar en maakte de fabriek Saurervrachtwagens in licentie. Züst werd in 1914 overgenomen door O.M. (Officine Meccaniche) en vanaf 1914 leverde de fabriek O.M.-auto's.  Op de foto een anderhalve liter driecylinder Züst uit 1908.

Linda

 

Linda Ronstadt en de Mariachi Vargas

Bernardi

 

Dit is hoogst waarschijnlijk de eerste met benzinemotor aangedreven Italiaanse auto. Ontworpen door professor Enrico Bernardi en gebouwd Miari & Gusti in Padua. De ééncylinder met een inhoud van 624 cc was horizontaal geplaatst en de aandrijving vond plaats door middel van een ketting. Ook op het model zit een ketting.

Legnano

Veel populairder als fietsenfabriek: Legnano, maar  van 1906  tot en met 1908 maakte men ook auto's. Officieel heette de Milanese autofirma Fabbrica Italiana Automobili Legnanese en in 1908 maakte men deze kleine tweecylinder met cardanaandrijving. Er zijn twee exemplaren bewaard gebleven, één in het Italiaanse automuseum in Turijn  en één in Australië.

In de maat

 

Waarom loopt die Ierse wolfshond niet in de maat met de Irish Guards?

Alan Cummin

 

De Schotse acteur Alan Cummin samen met de Newyorkse jazzband Hot Sardines.

1969

 Even terug naar 1969, hit van Harry J. All Stars: Liquidator

Bloedjes

Ik  wil er nogmaals op wijzen hoe noodzakelijk het is onze bloedjes van kinderen te vrijwaren van Oekrains, Syrisch dan wel Eritrees gespuis bij de vaderlandse vrijheidsfestiviteiten  2023, de bloedjes hebben immers al genoeg verschrikkelijk geleden tijdens de coronapandemie, zo wordt ons vrijwel  dagelijks meegedeeld.  Schrijver dezes ging tijdens de winter 1944/45 vanwege brandstofgebrek enige maanden niet naar school, dat heeft voor een trauma gezorgd, dat hij tot de dag  niet te boven is gekomen.

NASH

 

Ergens ten Noorden van Kopenhagen woonde de heer I.S. Jensen, hij bezat deze schitterende achtcylinder Nash, natuurlijk heb ik hem opgezocht en zijn wagen gefotografeerd, toen ik begin jaren zeventig in de buurt was. Als ik me goed herinner was de auto licht- en donkerrood. Een paar jaar later zag ik dezelfde auto in een Deens museum.

Vleugels

 

De eerste vleugels van Amerikaanse auto's waren, zoals op deze Chrysler  New Yorker niet meer dan verlengde achterlichten, maar de New Yorker (hier onder) dateert uit medio jaren vijftig en de Cadillac  Biaritz uit 1957 heeft echte vleugels. De Chrysler Saratoga met dubbele koplampen is één van de laatste Chryslers met staartvinnen, het basisidee van de vleugels kwam van Virgil Exner. De laatste Saratoga  werd in 1960 gebouwd, er liepen 15525 exemplaren van de band.
Voor de laatst getoonde auto gaan we even terug naar 1958, naar een Chrysler New Yorker,  de prijs van een New Yorker cabriolet was destijds $4761.

Vrijheid

Oorspronkelijk hadden de hoogmogenden Flipje, het fruitbaasje van Tiel, Fiedelflier van de Sparkruidenier en  Paulus de Boskabouter als ambassadeurs van de vrijheid 2023 aangewezen,  maar de heren vonden dat zij de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots hadden overschreden en waren niet beschikbaar, er is nog even nagedacht om een  Oekrainse, een  Syrische en een een Eritrese in te schakelen, maar hun verhalen, vonden de hoogmogenden, zouden de vaderlandse jeugdige zieltjes wat al  te rauw op hun dansbeluste daken vallen en  dus werden het Froukje, Meau en Tabitha, maar  het hadden ook Afke, Fey en Colinda kunnen zijn.

SICK

 

De export naar de Verenigde Staten viel ook dit jaar weer vies tegen.

Na 1909

 

Deze foto moet genomen zijn na 1909, toen alle zogenaamde "tweeramers" van de HTM waren voorzien van een glazen bescherming van de balkons en in de kenmerkende crème kleur waren geschilderd. De serie, bestaande uit twintig wagens, was op 6 augustus 1904 in dienst gesteld op de eerste electrische tramlijn in Den Haag, die liep van de plaats waar de foto genomen is, het Plein, via Korte Voorhout, Koninginnegracht, Wittebrug en Nieuwe Parklaan naar het Kurhaus in Scheveningen. Wat me verbaast is dat de tram op de foto geen nummer boven de koplamp heeft, dat moet door de Amsterdamse uitgever weggeretoucheerd zijn.

Studebaker

 

Studebaker stond qua verkopen in 1948 op de negende plaats, twee plaatsen voor Hudson en vier plaatsen voor Nash, met 164753 automobielen. De Studebakers van 1947 waren ontworpen door Raymond Loewy, die voor de Tweede Wereldoorlog al had bijgedragen aan het uiterlijk  van Studebakers. Loewy werd in 1946 bijgestaan door Virgil  M. Exner, maar die was uiteindelijk zelfstandig een studio begonnen en had Loewy's ontwerp vervolgens samen met Studebakers eigen Roy Cole onder handen genomen.

VAPEUR

Anders dan in Engeland en Duitsland heeft stoom als aandrijving voor automotrices in Frankrijk nauwelijks een rol gespeeld, dat is merkwaardig, want Serpollet was niet alleen een  befaamde fabriek  van door stoom  aangedreven auto's, maar men bouwde ook trams.  In juni 1897 kwam er bij de Franse Nord compagnie een speciaal postrijtuig op de rails, de VS 1,  dat 's nachts dienst ging doen tussen Beauvais en Creil. Er konden eventueel twaalf passagiers worden meegenomen, bovendien kon het voertuig drie wagons trekken met een snelheid die net boven de veertig kilometer per uur lag. Het verbruik was zeven liter water en twee kilo briketten per kilometer. (In dezelfde periode  schijnt de Nord  geëxperimenteerd te hebben met een veel kleiner door Panhard-Levassor geleverd postrijtuig (VP 1) met Daimlermotor.)

 

Fagotten

•  
  
  
  Vier fagotten en een snare drum in favoriete zaken.
  

Jochem Johannus 12

Jochem Johannus besloot op maandag met de auto naar het werk te gaan, dan kon hij mooi de mapjes meenemen en wist hij zeker dat zijn vader er niet met zijn vurige tengels aan zou zitten, maar  bovendien  kon hij op de terugweg in Burgum  bij  de boekhandel 34 plastic hoesjes en 1 grote envelop voor de post aan Caroline van der Plas kopen. De plastic hoesjes met inhoud zouden dan 's avonds meteen kunnen worden uitgedeeld aan de leden van "De Driemaster" en hij zou daarna thuis een charmant briefje aan Caroline schrijven. Maar toen hij om  even over half zes bij de  boekhandel aankwam bleek  deze dicht. Verdomme, totaal vergeten dat die 's maandags dicht was. Kon hij de mapjes voor het begin  van de repetitie niet uitdelen en moest hij de volgende dag opnieuw  met de auto. Als hij de plastic mapjes morgen pas kon kopen, dat kon hij net zo goed morgen 35 grote enveloppen kopen en alle shantykoorleden het mapje per  post toesturen, want om nou weer een week te wachten, dat zag hij niet zitten.

Flying Fortress

  

Start en landing van een Boeing Flying Fortress.

Simca

Een mooi woord: als. Als Simca-directeur Pigozzi technisch directeur Grégoire na de Tweede Wereldoorlog zijn gang had laten gaan en de imitatie-Fiats de deur had uitgedaan, als hij de contacten met Gordini had aangehaald, als hij Ford-France links hadden laten liggen, dan was heel misschien Simca nu geen vergeten merk geweest. Een gewaagde stelling, zeker nadat het merk in Frankrijk in 1970 door Chrysler was aangeschaft en om op te stoten in de vaart der volkeren o.a. een wereldauto ging bouwen, die niet alleen in Frankrijk en Groot-Brittannië (waar Chrysler de Rootes-groep bezat, o.a. Hillman en Sunbeam) maar ook in de Verenigde Saten zou worden gebouwd: de Horizon. Dat de firma vervolgens, na het Europees debacle van Chrysler, in handen kwam van Peugeot betekende  het eind van Simca. Het lijkt achteraf alsof de fabriek door concurrentie-overwegingen steeds maar groter wilde groeien uiteindelijk het loodje legde en door een concurrent werd opgeslokt. Het had heel anders kunnen lopen als Grégoire, die begin 1947 volledig gefrustreerd bij Simca opstapte, zijn zin had gekregen en zijn voorwielaandrijver in de markt had kunen zetten. Citroën had naast zijn Traction Avant, waarvan het ontwerp toen al dertien jaar oud was, een stevige voorwielaangedreven concurrent hebben gekregen en de Panhard Dyna zou nooit zijn gebouwd.

 

Op de foto's. 

Boven: de eerste versie van de Simca Grégoire uit 1945, met duidelijk aan de AFG ontleende vormen.

Onder: het definitieve prototype (n.b. met fotomodel) van de Simca Grégoire uit 1946. Let ook op de door Grégoire ontworpen wielen, later ook te vinden op zowel de Renault 4 als de Panhard Dyna.

 

Faroer

Een aantal jaren geleden was ik op de Faroer, meestal voegt men er eilanden aan toe, maar dat is dubbelop want Øer betekent al eilanden. Far heeft trouwens niets met ver te maken maar met schapen. Ik word altijd redelijk nerveus wanneer ik ergens een aanplakbiljet zie hangen voor een muzikaal feestje, waarvan ik de tekst niet helmaal begrijp, maar dat ik voor geen prijs wil missen. Dat was precies in Thorshavn, de hoofstad van de Faroer aan de hand. Ik informeerde bij de VVV waar ik kaarten kon krijgen, men peuterde mij aan het verstand dat dat niet nodig was. Ik vertrouwde het niet en ondernam een tocht naar het - overigens schitterende - gebouw waar die zaterdagavond het muzikale feestje zou plaatsvinden om een kaartje aan te schaffen en was ruim op tijd diezelfde avond aanwezig. Ik zag geen microfoons en dat bevreemdde me, want het was een grote ruimte. Om klokslag tien begaf een groot deel van het publiek zich naar de vloer in het midden van de zaal en het begon al zingend te dansen. De eerste dans, slechts door zang begeleid, duurde 27 minuten, mensen verlieten de kring, anderen voegden zich er aan toe. Het was een fascinerend gezicht. Vorige week ontdekte ik dat in Bretagne een zelfde soort kettingdans wordt uitgevoerd en men vermoedt dat daar de origine te vinden is van de dans op de Faroer. Hier is een fragment van de dans op de Faroer tijdens het Ólavsøka Festival in 2010 en hier een soortgelijke kettingdans in Bretagne.

(De afbeelding met de drie papegaaiduikers toont de spelling op de eilanden zelf)

Swallow enz.

Vroeger  - en dan bedoel ik nog niet zo heel lang geleden - kwam een Franse auto uit Frankrijk, een Engelse auto uit Engeland en een Duitse auto uit Duitsland, tegenwoordig is een Franse auto een Japanse auto die uit Tsjechië komt en een Duitse auto een Franse auto die uit Spanje komt. En allemaal hebben ze een lachwekkend voertuig als een SUV in hun pakket, zelfs Jaguar.

Jaguar ontstaan uit de Swallow Coachbuilding Co Ltd., die de naam wijzigde in S.S. Cars Ltd. in 1934 maar dat was niet zo'n gelukkige keus, vandaar dat de naam van de firma in 1945 opnieuw gewijzigd werd, dit maal in Jaguar en dat was overigens niet de tweede naamsverandering, want oorspronkelijk heette het door William Lyons en William Walmsley in Blackpool opgerichte bedrijf Swallow Sidecar Co en men  leverde zijspannen voor motorfietsen. In 1928, er werden sinds een jaar al sportieve carrosseriën geleverd op zowel chassis van Austin, Morris, Fiat, Swift en Standard, verhuisde de firma naar Coventry. Op  de foto hieronder een Austin Seven uit 1930  met een S.S.-carrosserie, soortgelijke bodies verschenen eveneens op de andere genoemde automerken. 

De eerste S.S. dateert uit 1932 en had een Standardmotor, al was er wel het een ander aan verbouwd, al gauw ging het  de sportieve kant op en verscheen de S.S. 100, met  een top van 100 mijl.

 

Eind 1935 werd de eerste auto met het merk Jaguar geïntroduceerd, met een 2,5 liter zescylindermotor, van  de wagen werden tot 1949 6777 exemplaren gebouwd, de auto met  het kenteken CDU 700 was eigendom van Greta, de vrouw van directeur William Lyons.  

Na de oorlog verscheen de XK120 en natuurlijk maakte Dinky Toys een model van de auto, maar omdat Dinky Toys in eerste instantie kinderspeelgoed maakte, was er een onmogelijk gekleurd model, deels in hard rood en het resterende deel in zeegroen. Ik heb dat model jaren geleden iets minder flamboyant overgeschilderd.

 

 

Maar dit is de meest beroemde Jaguar XK120 - met kenteken NUB120 - Ian Appleyard miste, met echtgenote Patricia (dochter van Jaguardirecteur William Lyons ) als navigator, op een haar na winst in de Tulpenrallye van 1950, maar won in datzelfde jaar de  Alpine Rallye en veroverde de Coupe des Alpes. De  XK120 was van 1948 tot 1954 in productie. In de herfst van 1955 kwam onderstaande 2.4-Litre Saloon op de markt.

en dan vandaag de

Kuising i.p.v. kruisiging

Nadat de boeken van Roald Dahl gekuist zijn, is in Engeland de bijbel aan de beurt: Jezus sterft niet langer aan het kruis. maar vindt de dood na een aanrijding met een pizzakoerier op een fat bike. Gelovigen die vast houden aan de oude versie  van  de bijbel, zogenaamde puriteinen begeven zich naar ons land, vooral in Leiden en omgeving hebben zij zich gevestigd.

41

 

Bugatti was al jaren van plan geweest - buiten de autosport - zijn slag te slaan met een wagen voor de superrijken, het liefst voor de categorie van koninklijken bloede. Medio jaren twintig was zijn naam genoegzaam bekend en werd een chassis met een achtcylindermotor met een inhoud van bijna vijftien liter ontworpen. Het eerste chassis, 41100, kreeg de carrosserie van een speciaal voor dat doel in 1925 aangeschafte Packard. Maar tot de bouw van de oorspronkelijk geplande vijfentwintig exemplaren van "la Royale" is het nooit gekomen en koninklijke klanten hebben zich niet laten verleiden. Toch heeft Bugatti er alles aangedaan om de auto te slijten, zo kreeg het eerste chassis liefst vijf verschillende carrosserieën, die hieronder allemaal staan afgebeeld. Het radiateurelement (boven) was een eerbetoon aan Ettores broer Rembrandt, die een meer dan voortreffelijk beeldhouwer van dieren was, veel in de Zoo van Antwerpen had gewerkt  tot hij op 8 januari 1916 uit het leven stapte.

Chassisnummer 41100 met open Packardcarrosserie. Motorinhoud 15 liter, 1926.

Chassisnummer 41100 met "fiacre"-carrosserie. Motorinhoud 13 liter, 1928.

Chassisnummer 41100 met "berline"-carrosserie. Motorinhoud 13 liter, 1928-'29.

Chassisnummer 41100 met Weymanncarrosserie. Motorinhoud 13 liter, 1929. Bugatti kreeg onderweg van Molsheim naar Straatsburg met deze versie een ongeluk, zodat een nieuw chassis moest worden gefabriceerd.

Chassisnummer  41100(A) met coupé-de-ville- (zogenaamde Napoléon) carrosserie, met deze carrosserie bleef de auto eigendom van de familie Ettore Bugatti en werd "la voiture du patron" genoemd. Motorinhoud 13 liter 1930.

 

Vreugde

Wat een vreugde! Tien pagina's tatoeages in de NRC. Met twee bladzijden foto's van ontblote beïnkte lijven, zoals dat van Charles Dylan, die een zwaluw liet zetten  voor zijn overleden moeder en Jimi Dekker wiens gezicht ter linkerzijde bijna geheel verdwenen is onder de blauwe inkt, ongetwijfeld heeft hij een succesvolle sollicitatieprocedure  achter de rug als presentator van het achtuurjournaal.  En daar is de 79jarige Mathilde Boom die rug en armen  liet onderkalken o.a. met een spreuk in het Latijn, want je moet uiteraard kunnen aantonen dat je fors hebt doorgeleerd. Frouke van Loo, inmiddels 31, was er al vroeg bij, want op haar zestiende liet ze haar eerste tatoeage zetten, inmiddels zitten haar armen vol. Ik neem aan dat de hoofdredacteur van de  NRC zich samen met zijn ondergeschikten ook flink heeft laten beïnkten, want zoals de voorzijde van het NRC-deel "Leven" uitschreeuwt: "Iedereen een tatoeage".

Militair

Originaliteit is ons volk vreemd, vandaar ook dat onze televisiejournaals in vorm en presentatie gemodelleerd zijn naar die van de BBC. Ook zo'n veteranendag is van elders komen overwaaien, want wie heeft er behoefte aan, zeker nu - veel te laat en te traag - duidelijk wordt dat "onze jongens" in "ons Indië" een allesbehalve glorieuze rol hebben gespeeld en net zo min als "Befehl ist Befehl" doet "het werd ons opgedragen" uiteindelijk opgeld. Natuurlijk stond de uit zijn uniform gehesen Victor Baarn bij invoering van een veteranendefilé te trappelen van ongeduld toen hem duidelijk werd weer een ietsiepietsie "millitèr te können sain", maar inmiddels vertoeft hij alweer enige jaren in het hiernamaals en was er alle reden om de rond zijn verjaardag begonnen onzin te beëindigen. Begrijp me goed: ik heb niets tegen de krijgsmacht. Zelfs niet tegen parades. Trooping the colour, waarmee de Britse monarch verjaardag viert, verkies ik ver boven de uitdragerij op 30 april te onzent. Een verslag van de taptoe in Edinburgh, met al zijn verschillende muziekensembles, laat ik me ook niet graag ontgaan. Misschien is de muziek juist het gene wat mij redelijk enthousiast maakt?
Dat moet er al vroeg ingeslopen zijn, want toen ik door de heren Arend Jan Heerma van Voss en Wim Noordhoek tijdens een uitzending van hun onvolprezen "Radiovereniging" gevraagd werd naar mijn oudste muzikale herinnering, antwoordde ik tot hun verbazing: de Amsterdamse Politiekapel, nee, nee, niet onder leiding van Johan Pinkse, maar de vooroorlogse kapel onder leiding van H. Reygersberg met de mars "Zou zou qui passent"*. 

Een paar geleden was ik op Quatorze Juillet in Brest en hoopte ik op een optreden van mijn favoriete bagad, de Bagad de Lann-Bihoué, maar helaas. Gelukkig waren er blijmakende, andere biniouklanken en na afloop heb ik met een paar musici gesproken over de gespeelde muziek, want er passeerde o.a. een Schotse naast een Bretoense medley. 

Toch even terug naar mijn "militaire inslag". Minstens zo groot als de verbazing van Heerma van Vos en Noordhoek over mijn keuze voor de Amsterdamse politiemuziek, was vele jaren eerder bij vrienden en bekenden mijn verkiezing tot beste soldaat van de compagnie bij de Grenadiers van de lichting 59/1. Maar dat had alles te maken met compagniescommandant kapitein A.J Ouwerling en peletonscommandant luitenant Marie van Lopik, die totaal niet voldeden aan het cliché dat ik van militair kader had. Zij bleken helaas een uitzondering, want eenmaal op de School Reserve Officieren Infanterie kreeg ik te maken met kapitein Oud  ("schoenen worden gepoetst met Kiwi, met Kiwi worden schoenen gepoetst, schoenen worden gepoetst met Kiwi") en dat gaf binnen de kortste keren trammelant. Zeker nadat hij me een keer op de weekkamer betrapte terwijl ik Gogol zet le lezen en me toebeet dat in dat verblijf geen romannetjes werden gelezen, maar alleen het handboek soldaat. Binnen een maand was ik afgekeurd.
*Zou zou qui passent is net als de andere kant van de 78-toerenplaat "Triumph" een mars van de Franse componist Francis Popy, zijn muziek is typerend voor de belle époque.

 

SPIKE

 

Het is weer hoog tijd voor het van origine Ierse fenomeen Spike Milligan (1918-2002). Wie meer over hem wil weten schaffe zich spoorslags zijn in pocketboek verschenen reeks oorlogsherinneringen aan. Een tweetal sketches. Eerst wordt het Eurovisiesongfestival te grazen genomen en daarna -  ik weet het, deze kolder was eerder op het blog - Hitler door de ogen van Spike.

2050

Nederland zal in 2050 voor 83,5% bewoond worden door getatoëerde, Engels sprekende, niet rokende, kortgebroekte, zich per electrisch damesrijwiel verplaatsende, transgenders.

 

Jochem Johannus 11

Moeder was vertrokken naar stad, d.w.z. naar Groningen , waar ze was gaan samenwonen met ene Stottlemeyer. die ze klaarblijkelijk al kende. Jochem Johannus had hen een paar keer bezocht,  zonder dat zijn vader het wist. Stottlemeyer en zijn moeder woonden boven Stottlemeyers werkplaats in een voormalig klooster. Jochem Johannus had moeten constateren dat zijn moeder opnieuw in een situatie was terechtgekomen, waar zij net als thuis het sloofje was. Het leek er op dat zij op dit soort mannen viel.  Stottlemeyer was huisschilder, net als zijn overgrootvader die uit Noord-Duitsland naar Groningen gekomen was. Het klooster had Stottlemeyer in 1953 gekocht toen de  laatste monnik, ene Adrianus naar Limburg, naar een ander klooster, waar klaarblijkelijk nog ruimte was voor monniken, was verhuisd. Zijn moeder had gevraagd hoe het met zijn vader ging en hij had neer eer en geweten geantwoord dat hij nog narriger geworden was sinds zij weg was.

30

De eerste Bugatti Type 30's, met een totaal andere carrosserie dan die van de wagens die naar Indianapolis gingen, reden met De Vizcaya, Friderich, Mones-Maury en Marco als coureurs in de Strasbourg Grand Prix op 16 juli 1922. De race werd gewonnen door Nazarro in een Fiat 804, De Vizcaya en Marco eindigden op plaats 2 en 3. Mones-Maury op de laatste en vijfde plaats, de rest van het 18 wagens tellende veld viel -  meestal met motorpech - uit. Ook de van een bijna identieke carrosserie voorziene Ballots. Beelden van de race zijn hier te vinden, begeleid door muziek uitgezocht door een ongewassen pekelaugurk, die niet weet dat "Ain't She Sweet" pas in 1927 werd gecomponeerd. Het muziekje waarmee het filmpje eindigt ("Sweet Georgia Brown") dateert uit 1925.

 

Turkije

Sinds jaar en dag heet  Turkije in het Engels Turkey, ongelukkigerwijs heeft het gevogelte dat de Amerikanen met Thanksgiving op tafel brengen dezelfde naam en  dat zit Erdogan dwars en dus ontdekte ik deze week dat Aljazeera Türkye in zijn verslaggeving gebruikte. De wijziging van Turkey in Türkye is natuurlijk ook veel belangrijker dan controle  op aardbevingbestendige woningen.  

JEEP

 

 

Er zijn in totaal  639245 van deze Jeeps gebouwd, het oorspronkelijke model kwam van  American Bantam,  een fabriek die de vooroorlogse Austin Seven produceerde, zij het met een totaal andere  carrosserie. Het prototype was ontworpen door Karl K. Probst en gebouwd door Roy Evans. Willys bouwde later in 1940 eveneens een prototype en uiteindelijk werd een bestelling geplaatst van 1500  verbeterde modellen. Ook Ford kwam met een prototype en ook dat bedrijf kreeg de opdracht 1500 exemplaren te bouwen, de respectievelijke benamingen werden Bantam 40BRC, Willys MA en Ford GP. Dat GP (General Purpose) zou aan het eind van liedje de naam van de auto worden, GP werd Jeep. Na uitvoerige tests werd de Willys, met de meest bruikbare motor, gekozen voor  massaproductie, dat werd de Willys MB, Ford werd in begin  1942  coproducent.  De Willysmotor was  de zogenaamde GO Devil viercylinder. Toch waren de Willys en Ford verschillend, de  Ford GPW had namelijk een iets ander chassis. De aanhanger werd ondermeer gebouwd door de Nashfabriek in Kenosha. Na de oorlog zag je veel Jeeps rondrijden met zelfbouw houten carrosserieën 

 

 

Straatnamen

Heikneuterdijk, Horzelmeent, Prins Bernhardweg  hoek Veteranenstraat, Varkenstraat, Paardenbloemlaan, Achenenebbishsteeg, Geldelozepad, Anton Mussertstraat, Wladimir Poetinlaan, Woelratweg, Philips II straat, Vidkun Quislingdwarsstraat.

Jochem Johannus 10

Jochem Johannus zei maar niks meer. Vader was duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt, bovendien bemoeide hij  zich weer eens met zaken waar hij  niks mee te maken had. Het bestuur van de shantyclub "De Driemaster" was mans genoeg om over Caroline van der Plas te kunnen oordelen en het shanykoor kwam pas morgenavond bij elkaar. In elk geval zou hij zorgen dat alle stapeltjes voor ieder lid  in een keurig plastic mapje maandagavond gereed zouden liggen, daarvoor zou hij morgen even  langs boekwinkel Atsma en Jager fietsen om de mapjes aan  te schaffen. Vader raasde inmiddels nog even door, "waarom  hij zo nodig zo'n grote stommeling van een zoon moest hebben. Typisch een kind van zijn moeder". Daar draaiden de  twisten gewoonlijk op uit sinds moeder anderhalf jaar geleden de echtelijke woning had verlaten.

Twee druppels

 

U kent 't verhaal, oude mannen, maar ook vrouwen, die klagen dat de auto's van vandaag als twee druppels water op elkaar lijken en hoe anders dat vroeger was, toen je van honderden meters ver een Opel van een Renault kon onderscheiden, je hoefde destijds helemaal niet naar het teken op de grille te kijken, zelfs Marietje van drie wist wat een Riley was en wat een Morris. Fraaie legendes, die kunnnen worden doorgeprikt, want hier zijn een drietal auto's uit het begin van de vorige eeuw: een Opel, een Renault en een De Dion-Bouton, met de radiateur achter of onder voor de motor waardoor ze, een wat in de wandeling een kolenkitneus genoemd werd, kregen. Ik had het nog wat verwarrender kunnen maken door een Darracq toe te voegen, want Opel dat sinds 1901 Renault in  Duitsland vertegenwoordigde, sloot kort daarop een overeenkomst met Darracq waardoor Opel Darracqs in licentie voor Duitsland, Oostenrijk en Hongarije kon fabriceren. De bovenste foto toont zo'n Opel-Darracq.

Posted by wimbloemendaal.com at 2:12 PM

Tarantella

 

Ik heb dat altijd een leuk verhaal gevonden, dat de tarantella rond 1500 ontstaan zou zijn uit angst voor de beet van de bijna gelijknamige spin. Zo lust ik er wel meer: de skotse trije werd voor het eerst gedanst in 1378 in Eastermar door een verdwaalde Schotse matroos die niet tot vier kon tellen en de tango komt oorspronkelijk uit de Cotswolds, waar een Victoriaanse dansmeester de th niet kon zeggen als hij een dans wilde laten beginnen. Enfin, verzin uw eigen onzin. In ieder geval wordt de tarantella gedanst, hier in Monte Sant'Angelo in Puglia. En er wordt gezongen!

Lampetkan

 

Lampet. Het klinkt Frans, maar als ik in mijn woordenboek Frans zoek, kan ik het niet vinden. Wie kent het woord, daterend uit de tijd dat je het met één kraantje met stromend water boven de gootsteen in het huis moest doen, nog? Op de slaapkamer moest je je wassen met behulp van een lampetkan en -kom. Je goot het water van de kan in de kom. waste je en goot vervolgens het water uit de kom in een met een deksel af te sluiten emmer. De laatste keer dat ik me op die manier waste is zo'n zeventig jaar geleden.

Jochem Johannus 9

Net voordat zijn vader de trap afliep en de  keuken binnen kwam had  Jochem Johannus vijfentwintig stapeltjes met de handzanginstructies met het stemadvies voor de leden van het shantykoor gereed. De tien extra stapeltjes lagen  op de ontbijttafel. "Wat moet die rommel hier?" Zijn vader las het eerste velletje van  de stapel. "Sinds wanneer geef jij een stemadvies aan de vrouw met de bril in haar haar van de bread en breakfastbond?" "BBB heeft niks met breakfast te maken." "Maar dat is toch dat clubje dat vergeten is hoe de Nederlandse vlag er uit ziet. Of niet soms.""Maar de circulaires gaan over handzingen, de rest is maar bijzaak." Daarbij vergat Jochem Johannus dat hij een half uur geleden bedacht had, dat hij één van de extra stapeltjes naar Caroline van der Plas zou sturen. Misschien kreeg hij wel een gesigneerde kaart van haar of een brief? Hij werd al helemaal warm van binnen.  Een brief van Caroline... "Bijzaak, bijzaak, het stemadvies staat  godverdomme, eens even tellen, zeven keer in een instructie om te leren handzingen en dat noemt meneer bijzaak. Loopt zich op te geilen op een wijf met een bril op haar haar in plaats van op haar doppen.

Sportlaan

 

Deze foto moet ik eind jaren vijftig in de buurt van de Haagse Sportlaan gemaakt hebben tijdens een rally van oude auto's. Dat was in die dagen uitzonderlijk en er kwam veel publiek op af. Jaren later heb ik over die optocht en met name over een deelnemende Chandler nog gecorrespondeerd met de schrijver Hotz.
De hoogtijdagen van De Dion-Bouton waren trouwens, toen de auto, een type 120 uit 1925 op de foto werd gebouwd, voorbij. Volgens T.R. Nicholson in Georgano's "The Complete Encyclopaedia of Motorcars 185 -1968" werd in 1927 zelfs onderhandeld met Peugeot en Mercedes-Benz om het merk over te nemen.

Stations

Net als Amsterdam kende Parijs zo'n 150 jaar geleden stations van verschillende spoorwegmaatschappijen. In Amsterdam is het kopstation Weesperpoort al lang verdwenen, maar in Parijs is de situatie nauwelijks veranderd. Wie op het Gare du Nord - oorspronkelijk van de Compagnie des chemins de fer du Nord - arriveert en zijn reis in de richting Straatsburg wil  voortzetten zal te voet of met de metro zich dienen te verplaatsen naar het Gare de l'Est - oorspronkelijk van de Compagnie des chemins de fer de l'Est - degene die naar Lyon wil moet zich naar het indrukwekkende Gare de Lyon - oorspronkelijk van de Compagnie des chemins de fer de Paris à Lyon et à la Méditerranée, afgekort tot P.L.M. - begeven. Lastig. Lang geleden nog meer last op kopstations voor de binnenkomende door stoomlocomotieven getrokken treinen, maar sinds treinstellen aan beide zijden een stuurstand  hebben, hoeft de machinist alleen nog maar van het ene uiteinde van de trein naar het andere te lopen en de trein kan zonder enig probleem vertrekken. Dat was lang geleden totaal anders: de locomotief moest worden losgekoppeld, via een wissel naar een naastgelegen spoor en naar een draaischijf om gekeerd te worden, om daarna via  opnieuw een wissel voor de trein te worden geplaatst. En dan doemt meteen nog een ander probleem op: postrijtuigen liepen in Frankrijk altijd meteen achter de locomotief en tender, dat had zo zijn voordelen: postambtenaren belast  met  lossen en laden wisten waar het postrijtuig zich bevond - vooraan - en hoefden er dus  niet naar op zoek: de tijd van lossen en laden kon worden beperkt. Ik vraag me dus af of dat postrijtuig door de locomotief werd meegenomen naar  de draaischijf, maar ik heb over die procedure niets kunnen vinden.