Door onwillige samenwerking tussen computer en blog raakten de afgelopen dagen wat berichten weg- en ondergesneeuwd, zo had het item "Vreemd", waar de man met de rode lakschoenen en de bastrompet met de lengte van een alpenhoorn, best enige uitbreiding verdiend. De ophicleide en sarrusophone, beide instrumenten uit de achttiende eeuw worden nauwelijks meer gespeeld, terwijl de saxofoonfamilie van sopranino- tot bassax het wel gehaald hebben. De absurd lange bastrompet is natuurlijk ook een rariteit gebleven, maar de bastrompet (foto) niet. Hier horen we Cy Touff.
Ook het stukje over de prentbriefkaart vereist nog enige uitleg: het fietsmuseum in Falmignoul bestaat al lang niet meer, zelfs het uit de achttiende eeuw daterende gebouw waarin het museum gevestigd was is verdwenen. De getoonde fiets is een tandem, waarbij de voorste berijder het voorwiel aandrijft en achterste het achterwiel, lastig rijden dus, want ze rijden onafhankelijk van elkaar.
