Voor Bugatti 2

 

 De Prinetti & Stucchi onderweg

Anders

 

De Marseillaise maar dan net even anders.

Fradelhannes eerste?

 

In 2017 eindigde deze zogenaamde fradelhannes op de eerste plaats tijdens de Drentse Cultuurdagen in Assen. Het zich op een buitengewoon ingewikkelde manier verkleden als fradelhannes dateert uit de de tweede helft van de eerste eeuw na Christus en is daardoor één van Nederlands oudste volksgebruiken, naast het stûmstypeljen dat ieder jaar in het Friese Zwartewegsend rond de derde Augustus wordt gedaan. Bij het stûmstypeljen strijden de mededingers op handen en voeten, die alle vier in klompen zijn gestoken, met een hooivork in de mond om zo snel mogelijk een afstand van anderhalve kilometer af te leggen. Het stûmstypeljen is vermoedelijk drie weken ouder dan het fradelhannesen. De strijd over wat er eerder was is één van de oorzaken van een tot in onze tijd voortdurende twist tussen Drenten en Friezen. Zelfs Pieter Jacobus Meertens (1899-1985), de bekende volkskundige, is niet tot een nauwkeurige datering kunnen komen en dus duurt de strijd nog immer voort.

 

Voor Bugatti

 

Ettore Bugatti en zijn  zoon Jean waren dermate unieke figuren in de automobielbouw dat alles wat na hun onder de naam Bugatti geconstrueerd werd door Volkswagen en nu door een Kroatisch bedrijf gebouwd wordt die naam niet verdiend.  Miniaturen van laatstgenoemden komen dan ook in mijn verzameling niet voor. Maar wie op  zoek gaat naar die miniaturen wordt er bijna  mee dood gegooid. Ik zoek wel naar  miniaturen van auto's die Ettore bouwde en aan meewerkte voordat hij zijn eigen  fabriek in Molsheim had. Alles wat dus voor Type 13 te vinden is. Te beginnen met de hoofdzakelijk als bouwer van gemotoriseerde driewielers bekende firma Prinetti & Stucchi in Milaan. Bugatti bouwde ondermeer een van twee motoren voorziene driewieler waarmee hij ook een race won. Onderstaand, van vier wielen voorzien wagentje, nog steeds lijkend op een motorfiets (met fietszadel en -stuur),  is van zijn hand.

Chanoeka

Hebbu gisteren auk so fain chanoeka geviert met Caroline van de Pas oppe Dam?

Herdenken

Zoals ieder jaar willen wij ook  dit maal eind december degenen herdenken die ons in 2024 ontvielen. Daar is in de allereerste plaats Barbara Ibbeltje Theodora ter Koekjes-Pudding, die op 31 maart het tijdige met het eeuwige wisselde,  precies twee weken nadat Obe Verkommmeling stierf. Samen stond dit gerenommeerde tweetal, natuurlijk - en terecht voorzien van het bronzen draagkruis in de orde van Oranje-Nassau met de  groenkoperen zwaarden -  jarenlang op de bres voor Bussum, hart van het Gooi, wij kunnen hen vanaf deze plaats het best eren door hen de pacemakers van Bussum te noemen, want zij ijverden immers dag en nacht voor het verwijderen van hondenuitwerpselen en zorgden tevens dat thans 's zondags rond drie uur 's middags niet één maar tien kanonnen in het centrum kunnen worden afgschoten.  Wij zijn dit roemruchte tweetal zeer veel dank verschuldigd en willen hier even stilstaan bij hun enerverende levensloop. Mevrouw Ter Koekjes-Pudding ging na het succesvole doorlopen van de bewaarschool aan het Wethouder B. Ombardonpad naar de lagere school aan de toenmalige Burgemeester Steven T. Ronthommelstraat, een straat die van naam veranderde toen de kleine Barbara, in de wandeling Babs genoemd, in de tweede klas zat, omdat Rondhommel tijdens zijn langjarige ambtsperiode meerdere ongewenste grepen in de kas en in de boezems van zijn secretaresses had gedaan. In deze periode werd Barbara lid van de Gooische dameshockeyclub Hoop Doet Leven H.D.L., waarvan Ronthommels zoon Simon Theodoor voorzitter was, die in het naburige Laren kort daarop werd aangehouden wegens niet nader te noemen handelingen met minderjarigen. Het zat de later tot grote glorie uitgegroeide Bussumse in haar jeugd dus niet mee, daar kwam pas na haar twintigste verandering in toen zij op Koninginnedag, destijds nog gevierd op 31 augustus, haar toekomstige echtgenoot Bernard Isidoor Tijmen ter Koekjes leerde kennen, werkzaam op de secretarie der gemeente, maar die helaas drie jaar na het in 1955 gesloten huwelijk  ten gevolge van een noodlottig ongeval, hij kwam ongelukkig te vallen nadat hij uitgleed over een hondendrol, reeds kwam te overlijden. Gelukkig leerde Barbara in 1973 Obe Verkommeling  kennen, zodat zij zich samen met  hem kon inzetten tot  meerder heil van Bussum. Verkommeling, geboren in het Drentse Tweede Exloërmond, was met zijn ouders tijdens de crisis, begin jaren dertig in Bussum komen wonen, waar zijn vader agent van politie werd en in 1943 burgemeester van de gemeente Knuffelte (Drente) om na deze kleine onderbreking in 1945 terug te keren als brigadier van politie te Naarden. Obe zelf was in zijn werkzame leven hoofdredacteur van de Gooische Courant, een advertentieblad dat hij wist uit te bouwen tot de meest gelezen krant in Bussum.

Wij herdenken Barbara en Obe op deze plaats met dankbaarheid en mogen zij rusten in vrede.

 

Type 13 4

 

De  originele versie van het Type 13 won een  race in Noord-Italië, om precies te zijn in Brescia en het model van de winnende auto ging daarom Brescia heten. Hier zien we een Type 22 of 23, de Types 22 en 23 met 8 kleppen  werden gebouwd tussen 1914 en 1920,  die met 16 kleppen vanaf 1921. Het verschil tussen de Types 22 en 23 zat hem in de wielbasis, het Type 23 was 11 centimeter langer. 

Fogerty

  

Proud  Mary maar
dan net even anders

Mars

 De Radetzkymars, maar
dan net even anders.

Krootje enzovoort

Het was drie uur in de ochtend toen de kleine Krootje haar oogjes opendeed in het schamele bedje op de intens koude vliering van een armoedig landarbeidersstulpje in Fochteloo. Haar vader en moeder Harm en Stobbeltje Koker-Ponteneur hadden haar de avond tevoren tijdens het gezamenlijk zingen van "Hoe leit dit kindeke"-  goed ingepakt - te ruste gelegd. 
De herdertjes lagen intussen net over de grens in Drenthe in het veld,  helaas had het drietal: Luppe, Minze en Egge tijdens het tellen van de schapen ruzie gekregen en lag Luppe met gekloofde schedel op zijn  buik  op de koude grond met een driekwart geledigde kruik citroenjenever naast zich. Minze was net van plan zijn illegale vuurwerk af  te steken, toen aan de horizon vanuit de richting Ooststellingwerf een engel verscheen, bij nader inzien bleek het Krootje, die na het openen van haar oogjes, deze op aarde voorgoed gesloten had, maar op weg naar de hemel ze weer wijd opende en beide handen uitstrekte naar Luppe die meteen, voornamelijk vanwege acute alcoholvergiftiging, het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde. “Dat moet ons weer 'ebeur’n”,  mompelde Egge, die van een ooi met de naam Itske afstapte. “Zal je ’n keer kerstemis vier’n, goat Luppe de piepe uut”. “Maar oe hebt doar flink oan biedroag’n”, zei Minze, “eerstens heb oe de jenever ‘ekocht en daarna heb oe ‘m de schedel ‘ekloofd omdat oe 68 skapen ‘eteld had en hij 69.” “’t Was altied donderen met Luppe”, zei Egge, zijn gulp dichtknopend. “Fient oe dat gek dan? Luppe kwam uut Donderen”, zei  Minze, terwijl hij de eerste superzevenklapper aanstak, waarna de schapen “Daar is uit ’s werelds duist’re wolken” aanhieven. De schapen waren nauwelijks uitgezongen of er klonk blaasmuziek. "Hemelse hoorns, halléhalléluja", riep Minze en zonk, de handen ten hemel geheven, op de  knieën. "Welnee man, dat is oe gettobloater", zei Egge. "Gettobloatster", verbeterde Minze, terwijl hij een takje uitgebloeide struikhei van zijn broek sloeg. En inderdaad bleek het een nachtprogramma van de Evangelische Omroep op NPO3FM met een live-uitzending vanuit Ulrum met medewerking van het christelijk-gereformeerde fanfarecorps "Soli Deo Gloria". “Wilt oe nog een slokkien?”, vroeg Egge, die de bijna lege citroenjeneverfles naast het levenloze lichaam van Luppe had opgeraapt en voorzichtig een klein slokje nam. “Nou loat’n we dat moar doen, want ’s toch koalder dan dat ik docht” en Minze nam een forse teug. “Niet zoa hastig”, zei Egge, terwijl “Soli Deo Gloria” “Nu zijt wellecome” inzette.

“Helemoal niks te wellekoam'n”, zei Minze, “want wat doen’n we met ’t liek van Luppe, doar bint we moai kloar met."

“We kunt ‘m hier begroav’n”, stelde Egge voor. 

“En dan, en dan… want se goan ons zeker bevroag’n woar der blieve’n is en hebt oe dan ’n antwoard?”

“Joa,  oe hebt geliek , dat kunt we beter niet doen’n. Moar as oe de kwat nou ’s ophoald, dan sette we ’m doarop en  binn’n ’t gaspedoal vast en loaten ‘m wegriden en dan riedt ‘r teugen ’n boam en soademietert ‘r der af”, zei Egge. “Liekt ’t of ‘r ’n ongeluk  heb ‘ehad.”

 “Soli Deo Gloria” begeleidde op dat ogenblik het Houtigehaagster dubbelmannenkwartet "De Goede Zaaier" - dat op niet religieuze bijeenkomsten optrad als shantykoor "De Zeekloppers" - en net  “'k Hoor de eng'len zingen o, zo lief en teer” had ingezet. “Kling-klang, kling-klang, kling-klang, kindeke zo rein, laat mijn hartje, lieve Heer uw need’rig  kribje zijn”, klonk het uit de ghettoblaster. 

“Dat is ’n pracht van ’n idee. Ik goat geliek de kwat ophoalen, as oe ‘m dan alvast rechtop set", zei Minze. Terwijl in tal van kerstverhalen op dit moment één enk’le, held're ster aan de hemel verschijnt - de zogenaamde ster van Bethlehem - bleef het op de Drentse hei aardeduister, zodat Minze grote problemen had bij het zoeken naar de quad en eenmaal gevonden moest hij vaststellen dat Luppe, ondanks zijn belofte, de verlichting van het voertuig te controleren, vergeten had deze na te kijken. Omdat het weinig zin had een dode te vervloeken startte Minze de motor en vond de terugtocht eveneens in het aardeduister plaats. Hij zette meteen de sokken erin en dat kwam hem duur te staan want hij ramde de quad tegen de enige boom in de wijde omgeving en Minze legde het loodje.

Egge, die inmiddels Luppes lijk had opgehesen, hoorde de klap, liet het lichaam vallen en begaf zich op weg in de richting  van  het geluid, op de voet gevolgd door negenenzestig schapen met Itske vooraan. Egge overzag het slagveld en mompelde: “Twee doad’n, ’t kan weer niet op, wa' moet ik doen, wa' moet ik doen?” Itske, die enige kennis had van bebaard volk (behalve van Jan, Piet, Joris en Corneel, want die zaten in "De Zeekloppers" uit Houtigehage) blaatte: "'t Is ‘n terroristische doad Egge, allemoal ’n  snackbar, allemoal ’n snackbar.” “Dat is ’t  Itske, oe hebt geliek, alhoemoal 'n snackbar”. Uit de ghettoblaster klonk: “Laat de citer slaan, blaast de fluiten aan, laat de bel, laat de trom, laat de beltrom horen: de hei-hei-hei-heiland is geboren.”

 

BBB

 

Bij de Caroline v.d.  Pas' BBB wordt voor de volgende partijdag een leuk dansje ingestudeerd.

Pokey

Pokey LaFarge met La La Blues

Mars

 

Dit is een wonderlijke prentbriefkaart, want van het beeld is weinig meer over doordat de kaart ook als grammofoonplaat dienst kan doen. Niet dat ik die ooit heb afgedraaid. Het automatische afslagmechanisme van alle drie mijn 78-toerenpickups maakt het onmogelijk. De kaart toont  Florence, maar wie verwacht een Italiaanse opera-aria te horen komt bedrogen uit. Achter  op de kaart staat wat ik zou kunen horen: "The Leather Bottel", mars van het Royal Hong Kong Regiment. De kaart is uitgegeven door Tuck, rond het begin van de vorige eeuw een van de meest befaamde uitgeverijen van prentbriefkaarten. Gevestigd in Londen en gesticht door de Duitse immigrant Raphael Tuck in 1866 en samen met zijn zonen groot gemaakt. In 1899 opende hij Raphael House, dat 41 jaar later door zijnn voormalige landgenoten werd plat gebombardeerd.

Soev 5

 

 

Van beide katten zijn foto's bewaard gebleven. Soev staat op de foto boven, onder zien we Metoo.

Type 13 3

 

Behalve dat een in Molsheim vervaardigd rollend chassis in het Grootbritse van een carrosserie kon worden voorzien (zie boven),  had Crossley de licentie gekocht om  wagens te bouwen (foto onder).  In Duitsland had de kleine fabriek Rabag een licentie verworven en bouwde zo'n honderd exemplaren, waarvan één bewaard is gebleven. Ook in Italië was een licentiehouder: Diatto.

Soev 4

Mijn oudste zoon meldt dat katten - dus ook  Soev - pas  gaan meppen  al ze angstig zijn, dus dat brengt een heel nieuw licht op Soevs worsteling met de  kater in het  huis van de toneeldecorateur en haar verzet tegen Metoo. Aanval is de  beste verdediging. Op zeker moment had  Soev een ontstoken oor. Klaarblijkelijk had ze er aan gekrabd met een vuile nagel en het zwol dusdanig  op dat we  besloten op  zaterdagavond een  dierenarts te bellen. De  enige die dienst  had zat helemaal in Scheveningen, dus ging ik een kwartier later met bus en tram met Soev op  schoot daar naar toe. De arts prikte de zwelling  door en Soev had de rest van  haar jaren leven in plaats van een kattenoor, iets dat meer leek  op  een verschrompelde vijg op haar kopje.

Walker

 

 

Jerry Jeff Walker  in "Circus Maximus"

Toen ik hem ooit vroeg Texas te beschrijven, antwoordde de in de staat New York geboren Jerry Jeff Walker: "Flat, the highest point is the top of your car!" De in 2020 overleden "cosmic cowboy", die voornamelijk herdacht wordt als de schrijver van "Mr. Bojangles", had echter meer noten op  zijn zang. Want voordat dat lied samen met David Bromberg op de plaat werd vastgelegd zat hij  in "Circus Maximus", verantwoordelijk voor twee elpees op het label Vanguard. Op 17 februari 1981 liet ik  - heel wonderlijk heb ik het draaiboek van die uitzending bewaard - "Lost Sea Shanty" van de eerste elpee horen. Jerry Jeff neemt de vokalen voor zijn rekening. Opvallend hoe de groep als "The Byrds" klinkt en op de volgende langspeelplaat als "Country Joe & The Fish", het orgeltje van Bob  Bruno produceert nagenoeg hetzelfde geluid als dat van David Cohen in "The Fish". Niet zo heel  merkwaardig omdat zowel Jerry Jeff Walker, Country Joe McDonald als Roger McGuinn vanuit een folkachtergrond naar  een electrisch instrumentarium switchten. In 1978 ontmoette ik - ik logeerde bij Kinky Friedman in Austin -  Jerry Jeff en ik herinner me hoeveel moeite ik had om, de als een beschonken duivel rijdende Jerry Jeff op weg naar  zijn huis, bij te houden. Kinky en Jerry Jeff begonnen een uren durend gesprek over Amerikaanse stand-up comedians, zodat Kinky en ik pas rond een uur of negen de volgende ochtend weer in huize  Friedman arriveerden. Op mijn vraag hoe Jerry Jeff zijn liedjes schreef antwoordde hij: pas op het laatste moment, wanneer de opnamestudio al geboekt was. Er verschenen platen, soms met ingehuurde muzikanten uit Nashville (Norbert Putman, Johnny Gimble), maar altijd met zijn vaste begeleidingsgroep "The Lost Gonzo Band",  waarvan hij in 1976 afscheid nam. Op "Ridin' High" staat dit "Pissin" in the wind".

 gesigneerde hoes van "Ridin' High"

Wilders

Bij geruchte vernam ik  dat Geert Wilders zich tot aankomend  president Trump heeft gericht met de boodschap  dat hij gaarne,  anders dan Canada, Groenland en Panama,  Nederland aanmeldt om 51ste staat van de USA te worden. Hij benadrukt het feit  dat  er qua taal geen enkele moeilijkheid bestaat omdat het Nederlands toch reeds op het punt staat door het  Engels te worden vervangen. Koning Willem Alexander kan de eerste jaren het gouverneurschap waarnemen, dat na verloren  verkiezingen door Wilders zelf zal worden ingenomen. Dennnis Worstebroodje, Almere.

Familie

 

The Perch Creek Family Band (oorspronkelijk uit Melbourne) met "Rollin' in my sweet baby's arms".

Type 13 2

Er was veel mogelijk qua carrosserie op Type 13, men kon hem  als racewagen kopen, waarbij  de wagen met  spatschermen en lampen was uitgerust die er wanneer er geracet werd, konden worden afgehaald, maar ook een  uitbundige carrosserie als onderstaande.

Hieronder een eerder Type 13,  nog met de oudere radiateur, maar wel met een carrosserie van  een gewone personenwagen.

Vuurwerk

Anders dat wat velen van u denken is het afsteken  van vuurwerk op oudjaarsavond  in dit land niet eerst in 1955 ontstaan, maar dateert het geknal en geknetter al van 330 jaar voor Christus (goed, die was toen nog niet  geboren, maar zo worden de jaren nu eenmaal geteld)  en  uitgevonden door een groep Batavieren onder de koene leiding van Gommert Wikkers, die destijds de moerasdelta reeds vrij wilde houden van vreemde smetten en voortdurend riep dat hij trots was op Nederland, dat overigens nog niet  bestond, maar hij wist als geen ander - hij was immers niet voor niets leider van de Batavieren en enigszins te vergelijken met Dzjengis Khan, alhoewel ook die van later datum  dateert - toen al, dat je wonderlijke snuiters niet kunt vertrouwen en de toegang tot de vleespotten, die trouwens sinds al eeuwen in Egypte stonden, moest verbieden. Gommert Wikkers  was oorspronkelijk de Bataafse Volksdemocratische beginselen toegedaan, maar kwam daar alras op terug, verwisselde zijn politieke idealen en bouwde een eigen politieke partij die voorwendde de gewone Batavier van dienst te zijn, maar hoofdzakelijk het volk letterlijk zowel als figuurlijk veel geknal en geknetter gunde, niet in het minst  gehinderd door ene Maryken Floebert.

Wellicht is het u in uw jeugd, gezeten in een  te harde schoolbank, tijdens de  geschiedenislessen, niet ontgaan dat ons land in 1813 door een nijver drietal, dat de zoon van onze laatste en zeer onbenullige stadhouder uit Engeland importeerde, van republiek tot koninkrijk werd gemaakt. De drie - Grimbaart Walger Fruiteltuit Hooghindehersenen, Frommert Japik van Jubbega thoe Derdesluis  en Bolderding Bronsgroeneikenhout van Kalverum - waren weliswaar allen in vreemde krijgsdienst geweest en had het Nederlanderschap onverwijld dienen te worden ontnomen, maar in zulks is het vaderlandse establissement redelijk selectief, want het gebeurde niet, in tegenstelling tot wat de Nederlanders overkwam die zo'n 125 jaar later aan de zijde van het democratisch Spanje tegen Franco en zijn fascistische kornuiten  vochten. Nee, het drietal wordt zelfs geëerd met een triomfantelijk standbeeld in Den Haag: Nederland werd een koninkrijk onder een aantal oksel- en scrotumfrisse heren die evenwel van democratie weing kaas gegeten hadden en van wie vooral de laatste ons altijd, dankzij Alexander Cohen, in gedachten zal blijven als een monarch die volgaarne met een primaat zou worden vergeleken. Maar al te dikwijls wordt onze vaderlandse geschiedenis met niet ter zake doende feiten opgeleukt, zo kan met zekerheid worden vastgesteld dat de in onze geschiedenisboekjes figurerende Jan van Schaffelaar in feite Johannes de Schoffelaar heette, ter ondersteuning van deze geschiedvervalsing diepte ik de volgende tekst op in het mediamuseum te Hilversum.

Teruggevonden deel van een radiolezing uit maart 1951 in een door de SGP gevorderde zendtijd voorgelezen door de omroeper van dienst
Stoffel Cromcond

Vanochtend, waarde luisteraars, wil ik het met u hebben over het schoffelen op protestants-christelijke basis. Zoals U waarschijnlijk zult weten, bestaat er een verschil tussen het hogere schoffelen, ook wel bovenschoffelen genoemd en het lagere schoffelen, dat ook wel onderschoffelen wordt geheten. Beide begrippen dateren al van voor de reformatie, want paus Herpes III  heeft het in zijn encycliek uit 1264 “Sarclanda pro Deo, aut superiore sartioni”, dus ver voor Zwingli, bekend van  zijn "Minimum fabrefacta dulcis currum", reeds over het schoffelen voor de Heer (sarclatio Dóminus), waarmee het ruimte scheppen voor God bedoeld wordt. Herpes’ schoonzoon Jean Étourdi, chevalier de Bapaume, interpreteerde het begrip bovenschoffelen echter ook als geldend voor wereldse zaken, hij en zijn nageslacht hebben dan ook flink geschoffeld tot de Franse revolutie van 1789 daar een eind aan maakte.

(enige regels onleesbaar)

Richten we thans onze blik op het onderschoffelen. Pas na de reformatie en in feite pas na Calvijn doet het  begrip lager schoffelen zijn intrede. Oorspronkelijk  heeft dit protestantse onderschoffelen een betekenis die sterk verbonden is met de geslachtsdaad, pas in later eeuwen krijgt  het lagere schoffelen een betekenis die wij thans kennen. Pieter van den Oudenaerde Jzn. heeft het in zijn tractaat, want zo kunnen wij zijn boek uit 1724 wel noemen, ”Van den schoffelaere en sijne arbeid op den acker”, gedrukt bij Hermanus Pompernickel en Jean Paindeseigle te Emmercompascuum, nadat een jaar eerder een Franstalige editie – "Du ratisseur et son travail"  was verschenen bij Engelbert Boendermaecker te Anvers - nog altijd over “seeckere festiviteyten durende de oogst waarbye de keerlen hunne lusten niet kunnende ende bedwinghen en met de meydjens onder het hooy schoffelen”. Ruim honderd jaar later, in 1853 gebruikt Hendricus Harkemans Hzn, schrijver van protestans-christelijke volksliteratuur voor strictvolwassenen uit Krommenie het nog steeds in dezelfde zin: “Symen, beneeveld door den genever schoffelde met Alijda achter het varkenskot, tot hij geheel onwel naar buyten strompelde en vomeerde”. Eerst rond 1904 wordt onderschoffelen alleen nog gebruikt op de manier die wij kennen: het wegwerken van onwelgevallige meningen. In het woordenboek van Guikelman & Passeniersz (Giekerk & Bandoeng, 1907) lezen we dan ook als voorbeeld: “republikeinse meningen worden in ons vaderland ondergeschoffeld”.

(rest van de tekst ontbreekt) 

Een volgend maal vertel ik u over  de fantastische avonturen van de Duitsebondsrepublikein en meest rechtse hand van kanselier Albenauwer, Hampelmann Maria Glopkens. 

 

Kanselier Albenauwer was genoemd naar dit type Mercedes-Benz.

 

Type 13

 

De Bugatti met het oranje chassiskreeg  typenummer 10 en de volgende in Molsheim  geproduceerde auto's typenummer 13. Wat er met de nummers 11 en 12 gebeurd is, wie het weet mag het zeggen. Type 13 had een viercylider motor met acht kleppen en en wielbasis van twee meter en bleef tot 1920 in productie, een zestienkleppen (ook  een Type 13, had zestien  kleppen en werd vanaf  1914 gebouwd.  De eerste wagens hadden nog niet de later voor Bugattis zo kenmerkende hoefijzervormige radiateur, zoals die op bovenstaande foto. De carrosserie van T13 was heel verschillend,  soms heel duidelijk  een racewagen, maar ook kwamen er op het chassis personenauto's, zoals op onderstaande foto blijkt.

Nu is het heel wel  mogelijk dat het hier om een T15 of een T22, of T23 gaat, maar dat heeft alles te maken met de wielbasis, die in alle gevallen groter is.

Wasbord

 

 Washboard Wiggles

Soev 3

Op zeker moment kregen wij, doch niet Soev zo bleek, het idee dat zij best voor enige nakomelingen zou kunnen zorgen en via-via namen wij contact op met iemand in Amsterdam die een siamese kater bezat.  Soef werd daar naar toe getransporteerd. Na een  paar dagen meldde de man zich. of we de kat zo snel mogelijk  wilden ophalen, want ze had zijn kater alle hoeken  van het huis laten zien door fors op hem  in te meppen maar bovendien, hij was ontwerper van theaterdecors, op zijn tekeningen gaan zitten  om daar  haar behoefte op doen. Wij spoorslags vanuit Breukelen naar Amsterdam om Soev terug te halen. Een paar jaar later kregen we het verzoek om een siamese kat in huis op te nemen. Ze heette Metoo (het was in de dagen dat niemand nog gehoord had van  Harvey Weinstein en consorten) en we namen de kat in huis. Dat was geheel tegen de zin van Soef, die ogenblikkelijk een enorme meppartij begon, zodat Metoo voorlopig, angstig, naar de eerste verdieping werd gebracht en Soef op de begane grond haar domein had. Dat kon niet zo blijven en  dus werd Metoo elders geplaatst.

Chanoeka

 

Happy Chanoeka

Feest

 

           Hedenavond  om acht uur eenmalig optreden

van de DRACHTSTER NEIDRIPPERS

in feestzaal Jappie Hobbesma in Ureterpvallaat

met na afloop grootbal met de Efteroankommers

de Drachtster Neidrippers zingen

ondermeer hun nieuwste hit

“Daverjende Wyntsjes, Dounsjende Sketen" 
en hun vorige megasucces 
"Stroffelstientsje Lizze, Nimmen Sizze"

King

 

Het staat ergens op een op dit moment onvindbare verzamelelpee vol Westcoastjazz. Westcoastjazz, wanneer gebruikte ik dat begrip uit de jaren  vijftig voor het laatst, ik heb geen idee. Ik kom er op omdat ik vanmorgen "The King" floot. Lekker thema, oorspronkelijk van Count Basie,  maar ik heb het ergens op vinyl van tenorsaxofonist Richie Kamuca (1930-1977). Kamuca maakte ook deel uit van bastrompettist Cy Touffs Quintet, hier met "It's Sand, Man".

Bugatti "Pur-Sang"

 

Toch een tikkeltje merkwaardig dat de serie echte Bugattis met het Type 13 begint, als  hij een eigen fabriek start  in het dan in  Duitsland gelegen Molsheim. Waar zijn de Type 1 tot  en met 12? Het is simpel. Alle auto's waaraan hij gewerkt heeft voor  andere fabrieken, of ze nou Prinetti & Stucchi, De  Dietrich, Mathis of Detuz heten. Bugatti werkt in 1909 nog bij Deutz als hij voor zichzelf  in  de  kelder van zijn woning de "Pur-Sang" construeert, later bijgenamd "de  kreeft", vermoedelijk vanwege de oranje kleur. Het autootje met een boring en slag van 62x100 heeft niet de van latere  modellen bekende hoefijzervormige radiateur.

Soev 2

Om Soevs vernieldrift in toom te houden gebruikten we het woord "af", dan stopte ze  onder luid protest waarmee ze bezig was. Bezoekende vrienden vertelde  ik dat Soev de enige kat was die automerken uit elkaar kon houden. Ik zei: "Soev rijdt in Citroën". Het bleef muisstil. "Soev rijdt in een Nash". Doodse stillte. "Soev rijdt in een DAF". Dan brak de hel los. Soev ging als een dolle hond  te keer. Ze kwam overigens niet buiten, in  elk geval niet  op straat. Hoogstens op het balkon. Toch wist ze daar een  mus te vangen. Ze was twee keer in Berlijn, een keer per auto,  een keer per trein. In de trein zat ze aan  een riem bij mij op schoot. Een Duits jongetje dat haar zag sprak de  woorden: "Gucke Mal Mutti, ein Äffchen." Op zijn volgende verjaardag schijnt de jongen de vollediige Brehm cadeau te hebben gekregen.

SHCHEDRYK

 

het Ukrainse lied van de kerkklokken

Habits

Eén van de allereerste jazzplaten die ik kocht - nog op 78-toeren - was "Buddy' Habits" van de Dutch Swing College Band. Voor die opname heb ik niet gekozen, wel voor deze live opname uit 1958. Schilperoort, Kesber van Dorsser, Mak en Merkt zijn inmiddels verdwenen, van  de oude getrouwen zijn alleen Kolstee, Schrier en Ligthart over. Omdat ik altijd graag opnamen vergelijk volgen nog twee opnamen, de oudste dateert van october 1923 en is van King Oliver's Jazz Band en is daarom bijzonder omdat Louis Armstrong, naast tweede cornet ook een solo op slidewhistle geeft en er in plaats van de destijds gebruikelijke tuba een bassax te horen is. Van totaal andere orde is een recentere opname maar wel in een gedateerder stijl, gespeeld door het Heliotrope Ragtime Orchestra.

 

Soev

Pixy is niet de eerste kat in mijn leven, zestig jaar geleden was er Soevana kortweg Soev of Soevje, een Siamees en aanzienlijk praatgrager dan Pixy. Soev had overal een antwoord op. Dat een huisdier pas laat in mij leven kwam had alles te maken met mijn vader, hij vond  zo'n indringer niet nodig. Goed, in de  jaren vijftig was er heel even een goudhamster, oorspronkelijk  uit Syrië, dat kon toen nog, Wilders en Faber waren heel jong of ongeboren. Ik had een paartje, maar twee dagen na aankomst had het vrouwtje  het mannetje doodgebeten.  Het vrouwtje noemde ik De Wodder en ik liet  haar  's avonds los  in de woonkamer waar, ze ogenblikkelijk achter de boeken verdween, zodat het een hele toer  was om  haar terug te vinden achter Simenon en Jean Jaurès. Grotere huisdieren  bleven bij Bloemendaal Sr. ongewenst. Pas toen ik op eigen benen stond  verscheen Soefje. Behalve dat zij de bek in  beide pootjes had, maakte  ze veel stuk: zo gebruikte een prachtig gordijn voor  de voordeur in de kleuren van de black watch als klimrek en vond ze het nodig om in een emmer klaargelegd wasgoed als toilet gebruiken.

Mongolië

 

"Jingle Bells" maar dan even  anders  door de Altai Band.

Mishandeling

 

 Is hier sprake van dierenmishandeling?

HTM

Deze foto moet genomen zijn na 1909, toen alle zogenaamde "tweeramers" van de HTM waren voorzien van een glazen bescherming van de balkons en in de kenmerkende crème kleur waren geschilderd. De serie, bestaande uit twintig wagens, was op 6 augustus 1904 in dienst gesteld op de eerste electrische tramlijn in Den Haag, die liep van de plaats waar de foto genomen is, het Plein, via Korte Voorhout, Koninginnegracht, Wittebrug en Nieuwe Parklaan naar het Kurhaus in Scheveningen. Wat me verbaast is dat de tram op de foto geen nummer boven de koplamp heeft, dat moet door de Amsterdamse uitgever weggeretoucheerd zijn.

 

Bestellen

 

 

Twee zaken vallen op bij deze Austin bestelwagen uit 1911: het  is een heel vroege frontstuurauto en de zijkanten  van de auto worden voor reclame van het bedrijf gebruikt. Dat laatste werd overgenomen van de door  paarden getrokken bestelwagens, maar ook daar was het pas van recente datum, net als het thuis bezorgen trouwens.

Geslaagd

Geslaagd: Examen psychologie: Hein Worstebroodje,  Maria-Helena Kaasjes.  Gezakt: Examen psychologie: Rick Nieman

Parker

 

Dat zo'n standard als "I found a  new baby" heel anders klinkt wanneer hij  onder handen wordt genomen door Charlie Parker, hoort u hier.

Vreemde Snijbonen 2

Les Haricots Rouges met "I've found a  new baby".

Hochzeit?

 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren Engelstalige wijsjes taboe en dus werden de melodietjes snel van Duitse dan wel Nederlandse namen voorzien. Nu was dat al eerder, niet  gedwongen door de nazi's, al eerder gebeurd, achter "Eine Vergnügte Negerhochzeit" uit 1910 verborg zich bijvoorbeeld "At a Georgia Camp Meeting", maar dit was nieuw. "Ik vond een nieuw liefje", "Zenuwachtige Voeten" en "Dat is veel" werden de namen van een paar klassieke jazznummers. Dat was hier, maar in andere landen, waar geen dwang bestond, waren nummers onder een spaanstalige naam bekend, zoals Kid Ory's "Muskrat Ramble", dat door de Argentijnse Fénix Jazz Band (foto) als "Rata Paseandera" op het repertoire  stond.

Trio

 Amestoy Trio met "La steppe".

Een paar vragen

Hoe lang moet  je  naar Wilders maatstaven in Nederland wonen om echt Nederlander te zijn? Komen al zijn kiezers door een inburgeringscursus voor nieuwe Nederlanders? Hoe ziet het door zijn  kiezers gewenste Nederland er uit?

Vreemde snijbonen

Les Haricots Rouges met "Trombone Rag".

Brass Monkey

Combineer Britse volksmuziek op snaren met het in het Verenigd Koninkrijk populaire brassbandmuziek  je krijgt de in de jaren tachtig van de vorig eeuw en in de negentig herenigde prachtformatie Brass Monkey met Martin Carthy.

Faber

 

 "Ik ben beleid, ja beleid dat mijn neus van voren zit en niet opzij."

T46 4

 

De eerste Bugatti T46 werd in 1930  afgeleverd, de laatste in 1936,  terwijl er vanaf 1932 ook een T46 met compressor, de T46S, verkrijgbaar  was. Natuurlijk was er in die zes jaren wel het een en ander in de carrosserievorm  gewijzigd. De "surprofilé" van 1936 zag er totaal anders uit.

Lotharingen

 

Typisch Franse marsmuziek: "La Marche Lorraine".

Choro 2

 

Dat volksmuziek de grote concertzaal bereikt is niet uniek. Hier laat de Braziliaanse componist Heitor Villa-Lobos zijn Choro No.10 horen.