Augie

Van alle Amerikaanse muzikanten ken ik hem het best: Augie Meyers, jaren geleden de organist van het Sir Douglas Quintet. Ik logeerde op zijn boerderij, toen hij nog in Bulverde, vlakbij San Antonio woonde, reed samen met hem van San Antonio, via El Paso en Los Angeles naar San Francisco, waar een plaat moest worden opgenomen. Op een zondagmorgen (was het in 1978 of in 1981?) gingen we op bezoek bij zijn Poolse moeder, die de meest fantastische vruchtentaarten had gebakken. Ons bezoek aan een concert van een countryster in een immense hal in San Antonio waar een baldadig persoon aan zijn baard getrokken de hal werd uitgesmeten. Wij, als enige niet chicano's, op een openluchtbal op een rolschaatsbaan door Flaco Jimenez uitbundig geintroduceerd. Zijn vrouw, die meeliftte met Augies, door een andere band, gehuurde bandbus naar New York, de cheque voor de huur bleek ongedekt en zijn vrouw kwam niet terug. New Braunfels, waar de eigenares van een hotel haar verjaardag vierde en ik een litanie moest aanhoren over Frans drankmisbruik van een voormalige kolonel, die behoorlijk dronken temidden van een salade op tafel zat. Het zijn flarden van herinneringen. Een van de laatste keren, dat ik hem sprak, was in Nederland. Hij belde me om een uur of acht 's avonds, ondergebracht door een tourpromotor in een negorij ergens in Zuid-Holland, met maar een vraag: "Come and get me out of here". Er is nu een documentaire waarin Augie zijn licht laat schijnen niet alleen zijn eigen muzikale verleden, maar ook over de muzikale geschiedenis van San Antonio. Hier een deel ervan.