Gistermiddag even een uurtje naar mijn ouders in Laren. Doe ik niet all te often, want ze zijn langzamerhand in het complaining stadium beland. Vooral papa zeurt wat af. Begrijp me goed, niet over zichzelf, maar over Laren. Dat het niks meer voorstelt: het is verrinneweerd (papa gebruikt graag woorden uit zijn jeugd) met terrasjes en dure kledingzaken. Vervolgens moet ik dan een long litanie aanhoren. Dat zelfs het gemeentehuis verspijkerd is tot vreetlokaal (papa mag ook graag ietwat grof uit de corner komen) en dat er geen fatsoenlijke fietsenmaker, groentenman of broodbakker (papa loves overdrijven) in Laren te vinden is, alsof je niet prima organisch kunt shoppen bij FoodForYou. Waarop papa als door een hornet gestoken reageert met: ”Maar ik wil helemaal geen onbespoten bloemkool”. Ik word very, very tired van mijn oudjes. Ik denk dat ik maar een maandje wegblijf. Misschien moeten Bastiaan en ik het er toch eens over hebben of we er niet goed aandoen, ze in Spanje of Turkije te laten overwinteren. Hebben we at least and at last: a couple of months rust. Op de terugweg naar huis voor Bastiaan (heeft hij na zijn inzet voor Sam en Peter-Paul wel verdiend) een cool shirt gekocht bij “Gooische Mannen”. Papa zou ongetwijfeld in een jammerklacht uitbarsten, als hij dit zou weten, want vroeger zat er in het pand een wijnzaak.
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
Barbara Lebber - Beck, Blaricum
