Dood

Vandemorgen heb ik op de koffie geweest bij een vrouw bij ons in de buren en dat was geen sukses, want het enigste waar Yfke Zondervan, want zo heet ze, het over hebben wou, was over de begraffenis van Harry Mullis, ze had het allegaar op de video opgenomen en we moesten er pervoorst twee keer nazien. Het was och zo prachtigmoai, hijmde ze en dat vond haar buurvrouw ook, die tagelijks uitgenodigd was. Dus daar zat ik met mijn schonken aan de ankels in de klei, ik kon geen kant op, het was om de schijten om het af of ik had ze bijdzjen met de hollen tegen de tillevisie aangeslagen. Dat iemand dood gaat daaraants, maar zo spektakeljen dat gaat er bij mij niet in. Manlieden in een wit pak kleren die voor de doodkist uitrennen en fleurige muziek spelen, harrekrastus. Zo noffelijk is de dood niet. Maar klaar zijn er goeden, die er niet genoeg van krijgen kunnen en zoals de vrouwen uit onze buren deistig verlet van een poorsje dood hebben. Maar zoals ons vader al zei: "Ook tussen schapen rennen wel eens bargen".

Vrouw Ymkje Sinnema - Meindertsma, De Haske