Zo nu en dan kijk ik naar "De Wereld Draait Door", niet te vaak, want ergernis werkt net als zout, het is slecht voor hart en bloedvaten. Ik vergelijk het programma met een kleine supermarkt, waarvan de eigenaar voor de ogen van zijn klanten met snelle bewegingen de verpakking van zijn waar scheurt, geholpen door wat hij zijn tafelheer of tafeldame noemt. De eerste producten, die hij in mijn winkelwagentje wil stoppen, hebben de houdbaarheidsdatum ruimschoots overschreden: de ranzigheid valt te ruiken. Het is een wonderlijk allegaartje dat in de aanbieding is, als ik de vergelijking met de supermarkt even doortrek: muesli, condooms, courgettes, geitenharensokken en toiletpapier. Het verschil is natuurlijk dat condooms niets hebben in te brengen en zonder inspraak hunnerzijds in de vakken belanden, maar dat DWDD-gasten zich bijna juichend door Matthijs van Nieuwkerk laten begroeten. Ik vind dat vreemd. Veel vreemder vind ik dat ik allerlei volk voorbij zie komen, dat zijn dagelijkse kost opraapt bij de RTL's of hoe die commerciëlen ook mogen heten, de programmaleider van RTL 4 wordt in een VARA-programma gehuldigd vanwege zijn successen, kortom de filiaalchef van C1000 wordt vanwege zijn omzet bejubeld op vloer van Albert Heijn, door de filiaalchef van Albert Heijn.
