Die Helga was geen hogedrukketeltje maar een
hogedunkketeltje, stelde Renate vast. Typisch zo’n arrogant Westduits product, want
ze had op het handvat van het waterketeltje “Durchfall Metallwaren G.m.b.H. Remscheid” gelezen.
Klaarblijkelijk wist Helga niet eens dat Durchfall in goed, oud en puur Duits diarree
betekende, dat was toch bepaald geen naam op trots op te zijn en ze zou het bij
gelegenheid toch eens onder haar tuit wrijven. Maar die gelegenheid bleef uit.
Helga had alleen toen Renate op zekere ochtend voor de zoveelste keer
geprobeerd had een gesprek te beginnen haar toegesnauwd dat ze niet met haar in
gesprek wenste te gaan en het al erg genoeg vond naast haar een plaats op de
keukenplank te hebben: “Luister eens goed Oostduitse theepot, zonder heet water
dat in mij wordt gekookt, ben
je nergens. Maar dan ook helemaal nergens, dankzij mij besta je, zonder mij
valt er in jou geen thee te trekken, stomme trut! Ga terug waar je vandaan
komt, naar die scheit-D.D.R. van je. Abhauen, bitte schön.”
