Het modelletje staat, het dateert van 1973, al zo'n veertig jaar in een vitrine. Ik kocht, de Healey "Silverstone" in kitvorm, niet dat ik ooit de auto in het echt had gezien, maar ik vond het idee om de reserveband als achterbumper te gebruiken zo interessant dat ik vond dat de Healey in de verzameling thuis hoorde. Bovendien was Healey een bekende naam, want Healey had Nashmotoren gebruikt in de Nash Healey en ik had destijds zelf een Nash, een statige zwarte wagen uit 1937. Dat er er Austin Healeys waren interesseerde me iets minder. Eergister zag ik in Dalfsen voor de eerste keer een echte "Silverstone, al moet je voorzichtig zijn met het woord echt, want er is monenteel een bedrijf in het Britse dat replicacarrosserieën vervaardigt, dat die op de chassis plaatst van donorauto's die in gesloten vorm eind jaren veertig de fabriek verlieten. De "Silverstone" had een 2.4 liter viercylinder Rileymotor. Behalve de reseveband als achterbumper had de "Silverstone" nog een paar bijzonderheden: de voorruit kon voor racedoeleinden geheel in de carrosserie zinken en net als bij de Peugeot 202 enz. zaten de koplampen achter de grille.
