Niemand heeft natuurlijk de naam van een Engelse met hazelnoten gevulde chocoladereep of een voedzaam hondenbrokje, nee, Bix heette voluit Leon Bismark Beiderbecke. Nu zijn er weinig mensen die hun zoon naar de ijzeren kanselier noemen, maar vader was een zoon van Duitse immigranten en die hadden hun zoon - uit Heimweh? - ook al Bismark genoemd. Bix, geboren op 10 maart 1903 in Davenport (Iowa) was de eerste blanke jazztrompettist die er toe doet. Hij begon aan de piano, maar wisselde naar cornet en werd al in zijn highschooljaren een veel gevraagd muzikant, de school maakte hij dan ook niet af. Hij wordt door zijn ouders naar de Lake Forest Academy gezonden, maar Bix gaat regelmatig per trein naar Chicago, speelt, drinkt en wordt van school gestuurd. Hij speelt in de Wolverines, maakt met die band plaatopnamen, zit vervolgens in het orkest van Jean Goldkette waar hij Frank Trumbauer ontmoet, met wie hij later de vinden is in het orkest van Paul Whiteman, die zich "King of Jazz" noemt. De Whitemanband is onderwerp van dit epeetje en het nummer dat ik koos is "Because my baby don't mean maybe now", waarin Bix soleert.
