Mijn moeder was altijd benauwd wanneer ik op de late zondagmiddag aan de rechterknop - de afstemknop - draaide op zoek naar AFN, de Amerikaanse soldatenomroep, om naar de hitparade te luisteren. Ze was bang dat ik de VARA niet terug zou vinden. Het was de tijd van Rosemary Clooney, Nat "King" Cole, Percy Faith en ook Jo Stafford (foto), die met begeleiding door het orkest van haar man Paul Weston, een lied over garnalenboten zong: "Shrimp Boats". Wat ik destijds, vroege jaren vijftig, niet wist was dat Mickey Katz daar een fraaie pardodie op had gemaakt in een mengeling van Engels en Jiddsj en omdat garnalen nu eenmaal niet koosjer zijn, heette zijn lied "Herring Boats". Maar ik wist op muziekgebied toen veel meer niet. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Jo en Paul onder het pseudoniem Jonathan en Darlene Edwards (ver voor Mrs. Miller) een aantal hilarische platen maakten, waaronder "The last Time I Saw Paris", "Tiptoe through the Tulips" en "Carioca". Laatstgenoemd nummer, de naam is ontleend aan een inwoner van Rio de Janeiro, gooide in 1933 al hoge ogen in een film met Fred Astaire en Ginger Rogers. In 1956 werd "Carioca" opgenomen door Bud Shank, altsax; Claude Williamson, piano; Don Prell, bas en Chuck Flores, drums.