Ik vraag me af waarom we de laatste jaren zo vaak met dit fenomeen worden gecontronteerd en ik krijg zo langzamerhand het vermoeden dat het minkukelisme hoogtij is gaan vieren toen de overheid, nationaal, provinciaal en lokaal, zaken die zij beheerden in de verkoop deden: gemak voor hen, ongemak voor de burger, al werd het omgekeerde gesuggereerd. PTT, trein, post, water, electriciteit, gas, wonen, parkeren, met dat alles had de overheid niets meer te maken. Ogenblikkelijk daarna sloegen chazzeroren toe, benoemden zichzelf vaak in kwadraat tot directeur met een fiks salaris en bonus, waarvan de ambtenaar, die voordien voor genoemde zaken verantwoordelijk was, slechts had kunnen dromen. Dat een minister, gedeputeerde, burgemeester, die één ander had bewerkstelligd, zich vervolgens tot commissaris van het nieuwe bedrijf, dat ogenblikkelijk in veelkleurige autootjes ging rijden, liet benoemen, bleek doodnormaal. Het hoort allemaal tot het vaderlandse minkukelisme, waarmee we dag in dag uit worden lastig gevallen.
