5.1.16

Kiezen



Het is altijd kiezen of ik  mijn grote camera meeneem, want aan Una en haar tas met water heb ik eigenlijk wel genoeg, bovendien hang aan mijn broekriem altijd mijn  kleine Nikon zodat ik toch wel een foto kan maken. Lille is fotogeniek, vooral de oude achterafstraatjes met kasseien zijn schitterend en hier en daar is er, wat ik noem, fraai verval.
Het eerste dat ik vastleg is echter iets dat ik zo'n dikke zestig jaar geleden de laatste keer zag: een rups, een kermisattractie die al ronddraaiend op en neer gaat en waarover zich een baldakijn uitspreidt. De chenille op het plein in Lille dateert uit 1922 en zelfs de muziek die op dit vroege uur uit de luidsprekers komt klinkt authentiek: een kermisorgel met "Sobra las Olas" en "Das ist die Berliner Luft". Later op de dag blijkt de muziek vervangen door Engelstalig gejengel.