Hedenochtend werd ik om kwart over zeven uit mijn sponde gebeld door mijn goede vriendin Sybille Plomp-Verloren die mij, na het overlijden van haar echtgenoot Karel-Jan anderhalf jaar geleden, beschouwt als haar steun en toeverlaat. Zij vroeg me waarom zoveel scholieren de laatste veertien dagen in Bargwerderzand met blote knieën rondfietsen: "Barend-Otto", riep ze, " het lijkt wel of ze opzettelijk ter hoogte van de knie scheuren in hun pantalons hebben gemaakt!" Ik kon haar echter op mijn gebruikelijke, kalme wijze geruststellen: "Sybille, iets dergelijks speelt in Steenwijkerwold al enige tijd, ook hier ontwaar ik bij de iets oudere schoolgaande jeugd veel blote knieën en dat komt, zo is mij verteld, doordat deze generatie niet heeft leren lopen, dus kruipend door het leven gaat en leren knielappen, zoals wij ze kenden, niet langer vervaardigd worden. Van gemeentewege heeft men te onzent getracht stukken autobuitenband, zoals vroeger veelvuldig door stratenmakers gedragen, aan de jeugd ter beschikking te stellen, maar dat stuitte op weerstand omdat daarmee nauwelijks te fietsen valt." Waarop Sybille, die zich gaarne confirmeert aan moderne zaken, informeerde of zij gaten ter hoogte van de knie in haar geitenleren pantalon diende te knippen om serieus te worden genomen. Ik heb daarop ontkennend geantwoord.
Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold
