Gister naar Den Haag en terwijl we (vrouw, Una en ik) Centraal uitlopen passeert PCC-car 1140 ingespannen als toeristentram. Jammer, niks aan te doen, want achter mijn favoriete tramtype aanhollen heeft geen zin, dus eerst maar naar ons vaste punt van eerste aanleg: de Wiener Konditorei in de Poten. Aan de overkant zie ik dat ze serieuze siropen verkopen, dit soort onzin - altijd in het Engels - moet worden gefotografeerd (zie dit blog van gister). Na Kaffee und Kuchen zetten we de wandeling voort. Op het Plein worden we gestopt door twee dames, Una mag zich weer eens op het middelpunt van de belangstelling verheugen: "Is het een cairnterrier?" "Ja, Una is een cairnterrier!" En dan loopt het gesprek langs bekende banen: dat ze zeveneneenhalf was toen haar eigenares terminaal ziek werd en Una in een asiel terechtkwam, waar wij haar uithaalden en ontdekten dat haar enige repertoire "geef pootje" was en dat ze niks met andere honden en nog minder met katten had en heeft. Een van de dames had altijd schnautzers gehad, eerst de grootste, daarna de middelste en tenslotte de kleinste soort, maar dat ze na het overlijden van haar man een hond ontbeert en dat je boven de zeventig in Wassenaar niet meer in aanmerking komt om een hond uit een asiel te halen. Gelukkig heeft haar overbuurvrouw een hond, een cairnterrier, en daar mag zij bij tijd en wijle oppassen. Ze zit die overbuurvrouw nu al een tijdje achter de vodden dat ze op een cruise moet gaan want dan kan zij een paar weken voor de hond zorgen. Als we doorlopen bedenken we met hoeveel mensen we gesprekken hebben gevoerd sinds we een hond hebben, niet alleen hier maar ook in Duitsland, in België en in Frankrijk: honden verhogen je sociale leven. Dan verschijnt de 1140 weer in beeld en omdat ik nog altijd aan het Den Haag van de jaren vijftig en zestig vastzit, staat hij voor mij voor de Asta, een bioscoop die al lang verdwenen is, maar voor mij een ijkpunt blijft. Een klein spurtje van onze kant en we zijn onderweg via Centraal, de Vijverberg, de Parkstraat, de Scheveningseweg (de oude route van lijn 8) naar Scheveningen Noorderstrand, we stappen even later uit bij de haven en dan slaat de schrik mij om het hart: "vlaggetjesdag" en daar hoort natuurlijk zo'n afschuwelijk "shanty"koor bij en ja hoor "Het kleine café aan de haven" schalt me tegemoet, natuurlijk is dat geen seashanty, dat ze in Bussum en Emmen niet beter weten is tot daaraan toe, maar in Scheveningen?
We gaan naar de Frederik Hendriklaan, ik fotografeer nog een wonderlijk rijwiel: sinds het overgrote deel van onze vaderlandse fietsen uit China komt acht men het klaarblijkelijk noodzakelijk replica's van Amerikaanse rijwielen uit de jaren twintig aan te bieden nota bene met een schertsbenzinetankje waarop MP (Military Police), even later valt mijn oog op dit merkwaardig fenomeen, een echte fles als dorstlesser aan het frame, duidelijk bedacht door iemand die niet over de gevolgen bij een aanrijding heeft nagedacht. Onze Haagse escapade zit er op, wij pakken de 1140 en rijden naar Centraal.
De eerste Peugeot-automobiel dateert van 1889 en werd gemaakt door een firma met de (vertaalde) naam "De zonen van de gebroeders Peugeot" in Beaulieu-Valentigny, vier jaar eerder stonden er al fietsen in het programma en er was samen met Léon Sepollet ook een driewielige stoomwagen gefabriceerd, maar dat was slechts een kleine zijsprong want daarna was het benzine wat de klok sloeg. Werden er in 1891 vijf Peugeots verkocht, acht jaar later waren het er driehonderd. In 1892 werd er bovendien geëxporteerd, een uitbunding versierd Type 4 (kleine foto) ging naar de toen vijfenzeventig jaar oude Bey van Tunis Ali III ibn al-Hoesein. De auto in kwestie had een iets meer dan een liter inhoudende tweecylinder Daimlermotor in V-vorm. De auto op de grote foto is een Type 19, waarvan tussen 1897 en 1902 vijfenzeventig exemplaren, de - inmiddels naar Audincourt verplaatste - fabriek verlieten, ook de naam van het bedrijf was veranderd de fabriek heette nu SA des Automobiles Peugeot.
