Inmiddels staan er heel wat boekjes over vreemde talen in mijn boekenkast, van Zuid-Afrikaans via Deens en Cornish tot aan Bretons. Het boek over Bretons staat er al zo'n vijfig jaar en ik ben inmiddels veel wat er in staat vergeten, onthouden heb ik dat ze net als de Fransen niet altijd een van een simpel cijfer afgeleid tiental hebben - zes levert in 't Frans wel soixante, maar acht geen huitante doch quatre vingts op - in het Bretons is honderd kant (zou ons woord kantje voor honderd haringen daar zijn oorsprong hebben?) en vijftig is halfhonderd dus hanterkant. Mijn beide zoons waren recent naar Sardinë op vacantie en voordat ze afreisden vertelden de één dat er een taal gesproken werd die afweek van het Italiaans, dat was voor mij een reden om te vragen uitschouw te houden naar een boek over die taal. Gister, op mijn verjaardag, (81, dank u) kreeg ik dat boek en het blijken vijf verschillende talen te zijn met soms nogal behoorlijke verschillen, venkel dat in het Italiaans finocchio heet, heet op Sardinië: fenuglu, brinucu, fenugu, finocciu of finocchju en kaas (in 't Italiaans formaggio tot mijn verbazing casu of casgiu, vlees (in 't Italiaans carne) petta, petza en carri. Niet dat ik met die kennis ooit iets nuttig ga doen, maar ik vind het leuk dat een fiets - in 't Italiaans bicicletta - bricichetta, brizichetta, bicicretta en bricicletta heet, want vraag ik me af, waar komt de r vandaan, als je weet dat dat bi in bicicletta voor twee staat.
